Δον Κιχώτες - Η Γραφίδα μας

Η κοινωνία μας, σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό, πάσχει από στρεβλά ιδεολογικά απωθημένα εξ' αιτίας της κακοποίησης της πρόσφατης ιστορίας μας. Αυτός ο δονκιχωτισμός και η αντίληψη που διαχέεται στα μεγάλα κοινωνικά στρώματα περί του πιο έξυπνου, αλλά, αδικημένου λαού, τροφοδοτείται και σήμερα από τους πολιτικούς μας με τον εθνικολαϊκισμό και την αυτόματη αυτοδικαίωση ότι για όλα φταίνε οι άλλοι. Στον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης δεν είναι μόνο το Μ.Μ.Ε.
Στο χορό της σύγχυσης και της αβεβαιότητας για το αύριο έρχονται να συμβάλουν η πολυγνωσία και η ημιμάθεια που όμως έχουν τη δική τους δυναμική για να αποπροσανατολίζουν ένα λαό. Κάθε ανεύθυνη φήμη, κάθε σκόπιμη και ψευδής δήλωση των πολιτικών είναι ικανή να φέρει αναστάτωση στους πολίτες prima vista. Ύστερα έρχεται η ομφαλοσκόπηση για το ποιός φταίει, και ποιός άλλος πολιτικός θα μπορούσε να λύσει ως δια μαγείας τα κοινωνικό-πολιτικά προβλήματα. Τίποτα από αυτά δεν αγγίζει τον πυρήνα του προβλήματoς.  Οι δυο κεντρικοί πόλοι του κοινωνικού και πολιτικού συστήματος είναι ο φαύλος πολιτικός και ο εκμαυλισμένος πολίτης. Αυτά συνυπάρχουν από την ανασύσταση του ελληνικού κράτους και συνιστούν την κεντρική πηγή της κακοδαιμονίας.
Τώρα που η κρίση έχει περάσει βαθιά στο μεδούλι όλων των κοινωνικών στρωμάτων η απογοήτευση βαθαίνει, οι χιμαιροκυνηγοί και οι δον Κιχώτες γίνονται πιο πολλοί. Με τις ευλογίες της κυβέρνησης (2016) ως αντίδοτο των προβλημάτων, έχουμε την εθνικοποίηση των φαντασιώσεων με τις οποίες εμείς ως λαός έχουμε πολύ καλή σχέση. Διαθέτουμε την αξιοπρέπεια, την υπερηφάνεια και άλλα κοσμητικά. Αυτά όμως ουδόλως πείθουν τους δανειστές μας να μας χαρίσουν τα χρεοστούμενα όπως φαντασιώθηκαν στελέχη της κυβέρνησης, Πρώτη φορά αριστερά. Είναι γνωστό ότι μέχρι τις δεκαετίες ΄60-70, ως λαός, μας  χαρακτήριζε ο συντηρητισμός και το αίσθημα του μέτρου σε όλα. Αυτό ανατράπηκε για να αναπληρώσει στερητικά σύνδρομα στο βαθμό της απερισκεψίας με μια πρωτόγνωρη καταναλωτική μανία, σαν να μην υπάρχει αύριο. Ο μέσος πολίτης ξόδευε δύο και τρεις φορές περισσότερο από όσα του έδιναν οι πραγματικές δυνατότητες. Γέμισε η ύπαιθρος με χιλιάδες αυθαίρετα εξοχικά σπίτια των 200 και άνω τ.μ. Ακριβά αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού μπλοκάρουν τα τουριστικά θέρετρα για να ικανοποιηθεί το ανόσιο κυνήγι του φαίνομαι. Έτσι, χτίσαμε ένα πλασματικό μοντέλο νέο-μπουρζουαζίας και χάσαμε στο χρηματιστήριο του πολιτισμού. Χάσαμε στο χρηματιστήριο  των ηθικών αξιών και της γόνιμης σκέψης. Ο Δον Κιχωτισμός και η μυθοπλασία μας ταλαιπωρούν ακόμα παρά το ανεβασμένο μορφωτικό επίπεδο. Η περίπτωση της "ξεχασμένης " κερκόπορτας που επέφερε την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 από ερευνητές όπως η Βυζαντονολόγος κα. Αρβελέρ θεωρείται ένας καλά κατασκευασμένος μύθος. Οι Οθωμανοί είχαν ήδη καβαλήσει τα τοίχοι, και δεν χρειάστηκε καμιά κερκόπορτα. Ήταν ένα καλό άλλοθι για τα συνεχή σφάλματα των Βυζαντινών. Η μεγιστοποίηση και η αναπαραγωγή μύθων που αποκρύπτουν την πραγματικότητα το  μόνο που πετυχαίνεται είναι η στρεβλή ικανοποίηση του εθνικού μας εγωισμού. Είναι κοινωνιολογικά γνωστό ότι η γενικευμένη στρέβλωση της πραγματικότητας, από πολιτικούς και πολίτες, σε κρίσιμες στιγμές της ιστορίας μας, όπως είναι και η σημερινή, μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνη. Τούτο διότι δια της συχνής επανάληψης με το χρόνο, ακόμα και το πιο τερατώδες ψέμα στη συνείδηση των πολιτών μοιάζει με αλήθεια.
Σήμερα ως κοινωνία πρέπει να απαλλαγούμε από ιστορικούς μύθους, εμμονές και κλισέ που στοιχειώνουν το συλλογικό ορθολογισμό της μεγαλύτερης μερίδας των πολιτών. Ας μην ξεχνάμε πως δεν είμαστε πια το κέντρο του κόσμου.