" Τι με τους Νόμους διδάσκεις και ρητόρων ανάγκας;..." - Γράφει ο Δημήτριος Ι. Γκορόγιας

    Ας μην αμφιβάλλει κανείς για τη συμφωνία λόγων και έργων. Η ασυνέπεια είναι επιζήμια· ενέχει δόλον.

      Τα λέω για να τ' ακούσουν, τινές, που περιχαρακώνονται, μη θέλοντες ν' ακουσθεί το διαφορετικό, μια άλλη γνώμη. Αφήνουν να επέλθει ένδεια έκφρασης, λόγου, ιδεών. Χρονοτριβούν με τετριμμένα και εφήμερα, που οι αναγνώστες αποστρέφονται, αδιαφορούν, παραμερίζουν τα ανά χείρας φύλλα εντύπων και ούτε καν σελιδομετρούν.

      Εκλάβετε τούτα ως εισαγωγή, ως παράπονο ανθρώπων σκεπτόμενων παρατηρώντας και κρίνοντας τα τεκτενόμενα.

       Για να πρυτανεύει η λογική, να συμφωνούν τα λόγια με την πρακτική ζωή, χρειάζεται Παιδεία. Πως αποκτάται αυτή είναι γνωστό τοις πάσι. Οι κοσμούμενοι μ' αυτήν υπερέχουν, είναι αξιόλογοι, διδακτικοί με το παράδειγμα τους, σεβαστοί. Υπάρχουν, ευτυχώς, τέτοιες μονάδες στον κοινωνικό μας ιστό και ποδηγετούν, όσο είναι δυνατόν, την καταρρέουσα, θα λέγαμε, κοινωνία. Μένουν πιστοί στις παραδόσεις, στις αξίες της ζωής. Εμπνέουν σεβασμό, εμπιστοσύνη, ευγνωμοσύνη· είναι αληθής, συνδυάζουν θεωρία και πράξη αποφεύγοντας τα "πρέπει" και τα "θα".

      Οι ρίζες της φιλοσοφίας, της δημοκρατίας βρίσκονται σ' αυτή την όμορφη χώρα, τον ευλογημένο τόπο. Το ελληνικό έθνος, με την μακρά του ιστορία, είναι υποχρεωμένο να ζήσει, να διδάσκει, να μεγαλουργεί. Αυτό επιτυγχάνεται με τη διαφύλαξη των παραδόσεών του, την γλώσσα του - την πιο πλούσια του κόσμου - της πίστης του.

      Τι σημαίνει όταν μερικοί νεοκουλτουρίαρηδες ισχυρίζονται ότι θα τ' αλλάξουν όλα; Παρουσιάζονται ως μεγαλόψυχοι, αντιρατσιστές, ροκανίζοντας τις ρίζες του έθνους. Οι αξίες στις οποίες στηρίζεται ο λαός μας δεν επιδέχονται αλλαγή δεν χρειάζονται προαπαιτούμενα και διαπραγματεύσεις.

      Ελάχιστοι ανησυχούν σήμερα για την υπογεννητικότητα, την οικογένεια. Έχουμε ανάγκη από δικά μας παιδιά και να μην στηριζόμεθα στα εισαγόμενα. Ναι, θα μου πείτε, όλοι είναι άνθρωποι, δεν αμφιβάλλει κανείς, η ουσία είναι ότι τα έθνη δεν πρέπει να χαθούν. Κάθε λαός δημιουργεί το δικό του πολιτισμό και όλοι μαζί τον παγκόσμιο. Την αλλοίωση, την νόθευση δεν τη βρίσκω σωστή. Τι θα γίνουν τα παιδιά μας με τις τόσες αρνητικές παραστάσεις (τηλεόραση, ηλ. υπολογιστές, κινητά, τάμπλετ, εισαγόμενα ακούσματα, ...) όλα τα ύποπτα μέσα παγκοσμιοποίησης;

      Το εκπαιδευτικό σύστημα ταλανίζεται ανάλογα με τις ορέξεις και τις πεποιθήσεις του εκάστοτε υπουργού. Οι διαχρονικές αξίες δεν επιβάλλονται δια νόμου. Η μάθηση είναι ευαίσθητο ζήτημα. αποβλέπει στην άσκηση σώματος και ψυχής. Η ψυχοσωματική ακεραιότητα είναι ο πιο βασικός παράγων για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της ζωής και μάλιστα της πρακτικής. Χρειάζεται αντοχή, διότι οι καθημερινές απαιτήσεις αυξάνονται.

      Η πίστη, η αγάπη, η αλληλεγγύη είναι αδιαπραγμάτευτα. Η οικογένεια, το σχολείο, ο κοινωνικός περίγυρος, η πολιτεία, ας συνεργάζονται σωστά για να οδηγούν το παιδί, τον άνθρωπο, στον ευθύ δρόμο της αρετής και όχι προς την παραβατικότητα, το  "Εξαρχιστάν". Δημοκρατία; Ναι, πειθαρχημένη όμως. Η έκλυτη συμπεριφορά κοστίζει ηθικά, κοινωνικά, οικονομικά. Ανεπίτρεπτα κοινωνικά φαινόμενα της εποχής μας, προκαλούν ανησυχία και αβεβαιότητα. Οι φυλακές έχουν υπέρ το δέον κορεσθεί. Οι άνθρωποι της δικαιοσύνης ασθμαίνοντες προσπαθούν να  ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, να αποδώσουν δικαιοσύνη. Οι ταγμένοι στην επίβλεψη της νομιμότητας βρίσκονται νυχθημερόν στο πόδι, πάντα με κίνδυνο της ζωής τους. Δεν είναι δα κάτι καλύτερο η μετονομασία του Υπουργείου από Δημοσίας Τάξεως σε "Προστασίας του Πολίτη". Ο λαϊκισμός δεν ωφελεί. Μετράει πάντα το αποτέλεσμα. " Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν". προβλέπουμε, προλαμβάνουμε, προγραμματίζουμε για να απολαμβάνουμε, όσο το δυνατόν τη χαρά της ζωής και να μην καταλήγουμε σε μνημόσυνα. Ας θυμηθούμε πάλι τα λόγια του αρχαίου Έλληνα: "Εύ έρδειν πειρώμενος, ου προνοήσας, εις μεγάλην τάτην και χαλεπήν έπεσεν"