Η Βα Εθνική των Ελλήνων Συνέλευση και ο δρόμος Λαμία –Καρπενήσιον-Μεσολόγγιον. Μια απόφαση από το 1864 Γράφει ο Θανάσης Γιαννακόπουλος, ΑΠΘ

Η B^α Εθνική των Ελλήνων Συνέλευσης ή Εθνοσυνέλευση  1862-184 άρχισε τις εργασίες της το Δεκέμβριο του 1862 (10^η Δεκεμβρίου) και στη εξουσία ήταν η προσωρινή κυβέρνηση  του Δ. Βούλγαρη μετά την έξωση του Όθωνα. Κατά τη θητεία της η Ελλάδα απέκτησε βασιλιά τον Γεώργιο τον Α (18^η Μαρτίου 1864) και ενσωματώθηκε στην Ελλάδα η Ιόνιος Πολιτεία. 

Ψηφίστηκε Νέο Σύνταγμα, το Σύνταγμα του 1864 και διαλύθηκε, όταν ο Βασιλιάς υπέγραψε το Σύνταγμα (17 Νοεμβρίου) ενώπιον, της Εθνικής Συνέλευσης. Στη συνέλευση έλαβαν μέρος πληρεξούσιοι από όλες τις περιοχές της Χώρας. Από την Ευρυτανία εκπρόσωποι ήταν:

Γεώργιος Σ.Τσα(ι)τσάρας,Κων.Ι.Γιολδάσης,Νικ.Μπουκουβάλας,Δημ.Λα.ζώτος,Πανος Μανωλίδης, Στυλ. Λ.Ζώτος, Σπυρ. Π. Πεσλής και Αλεξ. Μαυροκορδάτος. Ακόμη υπήρχαν εκπρόσωποι των Αγράφων και του Ασπροποτάμου. Από τους Ευρυτάνες, υπήρξαν τρείς που έβαλαν ένα λιθαράκι να βγει η Ευρυτανία από την απομόνωση. Αυτοί οι τρείς που δυστυχώς από τις γενιές των Ευρυτάνων ξεχάστηκαν ήταν οι: Ν. Μπουκουβάλας ο Σ.Λ. Ζώτος και ο Κων. Ι. Γιολδάσης. Αυτοί ζήτησαν  από την Εθνοσυνέλευση, «η από Λαμία στο Καρπενήσιον οδός να χαρακτηρισθεί εθνική ,ως και εκείνη από Μεσολόγγιον εις Καρπενήσιον και να ενεργηθώσι περί αυτής τα περί οδοποίας διακονισμένα».

Η πρόταση υπογράφτηκε και κατατέθηκε την 7^η Αυγούστου 1864. Η πρόταση αυτή, όπως φαίνεται από τη συλλογή Βλαχογιάννη (ΓΑΚ) ψηφίστηκε από την Εθνική Συνέλευση. Δυστυχώς όμως οι τρείς πρωτοπόροι πληρεξούσιοι ξεχάστηκαν  και δεν αναφέρονται καθόλου, πράγμα φυσικά μη επιτρεπτόν. Αναφέρεται αργότερα ότι ο Ζηνόπουλος ενήργησε για το δρόμο Λαμία Καρπενήσι, το 1881. Ενήργησε και υλοποίησε μια απόφαση ψηφισμένη από την Εν Αθήναις Β Εθνική Συνέλευση που άλλοι είχαν την τόλμη να την προτείνουν.

Στο Καρπενήσι υπάρχει οδός Μπουκουβαλαίων, δεν γνωρίζω αν υπάρχει και οδός Ζώτου και βέβαια δεν υπάρχει οδός  Γιολδάση. Το Μεσολόγγι ήταν και ήταν μέχρι πριν λίγα χρόνια το κέντρο εξυπηρέτησης των Ευρυτάνων. Πολλοί κατέβαιναν στο Μεσολόγγι για υποθέσεις τους στρατιωτικές, δικαστικές και πολιτικές. Η Αιτωλία ήταν τόπος που ο Ευρυτάνας μπορούσε δουλεύοντας ως γεωργός ή κτηνοτρόφος, να «βρει» ένα κομμάτι ψωμί. Ακόμη ήταν το πέρασμα των Ευρυτάνων  γα την Πάτρα και την μετανάστευση τους. Σε μικρότερο βαθμό ήταν και η Λαμία με την περιοχή της. Από την Στυλίδα ταξίδευαν οι Ευρυτάνες  για το εξωτερικό Ρουμανία ,Κωνσταντινούπολη κτλ). Στον κάμπο της Λαμίας κοπάδια πρόβατα ξεχειμώνιαζαν όπως και σε εκείνο του Αγρινίου και Μεσολογγίου. Η πρόταση ,ήταν λογική και αποσκοπούσε να βγεί η Ευρυτανία από την απομόνωση. Ο δρόμος, μάλιστα με το χαρακτηρισμό Εθνική οδός ,έδινε ζωή στον τόπο. Δυστυχώς το κομμάτι προς Λαμία  που είναι υποφερτό έφερε κοντά το Καρπενήσι στη Στερεά, ενώ εκείνο προς Αγρίνιο και Μεσολόγγι που παραμένει όχι σε καλή κατάσταση, «ξέκοψε» το Καρπενήσι από τον τόπο της Αιτωλίας που δικαιωματικά ανήκει και την Αιτωλία την έκανε Δυτική Ελλάδα.

Δεν γνωρίζω για ποιο λόγο έγινε και γίνεται αυτούς τους πρωτοπόρους αυτός ο παραγκωνισμός. Επειδή όμως είναι άδικος, για το λόγο αυτό γράφω αυτά τα λίγα μήπως και κάποιοι μάθουν την ιστορία του τόπου μας.