Kατάλογος του προσωπικού των Ιερομονάχων του Μοναστηρίου Προυσσού δια το έτος 1836. Γράφει ο Θαν. Γιαννακόπουλος

α/α	Όνομα και επώνυμο	Πατρίς	Ηλικία	Παρατηρήσεις
1	Καλλίνικος  ιερομόναχος	Χωρίον Προυσσός	40	Ηγούμενος του μοναστηρίου
2	Γεράσιμος  ιερομόναχος	Καστανιά	65	Σύμβουλος
3	Γαβριήλ     ιερομόναχος	Εσω χώρια	72	Σύμβουλος
4	Γερμανός   ιερομόναχος	Προυσσός	45	Επιστάτης εις το Ζυγοστάσιον
5	Κύριλλος ιερομόναχος	Ανδράνοβα	40	Επιστάτης εις το Ζυγοστάσιον
6	Αγαθάγγελος  ιερομόναχος	Δερίκοβα	35	Βιβλιοδέτης
7	Δαμασκηνός  ιερομόναχος	Κόνισκα	30	Επιστάτης
8	Νεόφυτος  ιερεύς	Τσιρίκοβα	30	Λείπει εις Κων/πολιν
9	Γαλακτίων  ιερομόναχος	Καστανιά	30	Εφημέριος
10	Δανιήλ      ιερομόναχος	Προυσσός	55	Οικονόμος
11	Βαρθολαμαίος ιερομόναχος	Προυσσός	25	Εφημέριος

Την 2 Νοεμβρίου 1836, εκ του Μοναστηρίου

Το  Συμβούλιον 

Γεράσιμος ιερομόναχος, 

Γαβριήλ   ιερομόναχος

Επί αντιβασιλείας, μοναστήρια με λιγότερο από 5-6 μοναχούς κρίθηκαν από τους Βαβαυρούς, ως διαλυμένα. Στην Ευρυτανία μόνο το μοναστήρι του Προυσσού και της Τατάρνας κρίθηκαν διατηρητέα. Στα δύο αυτά μοναστήρια μεταφέρθηκαν τα ιερά σκεύη των μοναστηριών  που ήταν στην κατηγορία των διαλυμένων μονών. Μια ιστορία  του τόπου την εξαφάνισαν οι ξένοι, ενώ την σεβάστηκαν οι Οθωμανοί. Στα μοναστήρια αυτά φωλιάζαν οι αετοί  (κλέφτες και αρματωλοί) που λευτέρωσαν το γένος και δημιουργήθηκε το σημερινό έθνος. Στα μετέπειτα χρόνια και σήμερα, υπάρχουν εκκλησίες ή τοπωνύμια στη θέση τους ,εκεί που άλλοτε χτυπούσε η λαχτάρα μαζί με το σήμαντρο του καλόγερου, για τη λευτεριά. Στα Γενικά Αρχεία του Κράτους, υπάρχει το παραπάνω έγγραφο που συμπίπτει σχεδόν με τον αφανισμό των μοναστηριών, και αφορά το μοναστήρι της Κυρά της Ρούμελης ,της Παναγίας Προυσσιώτισας.