Ο Γιαννάκης Γιολδάσης, γράφει
από το Καρπενήσι στο Μάρκο Μπότσαρη (γεναιότατο στρατηγό τον αποκαλεί) τον Μάιο του 1823 και απαντά σε δεύτερον
γράμμα του. Στην απάντηση του Γιολδάση
φαίνεται ξεκάθαρα τόσο η δική του
συμπεριφορά όσο και των άλλων καπεταναίων της Ρούμελης. Επίσης συμβουλεύει τον Μάρκο Μπότσαρη
να μην «βάλετε θεμέλιον « σε κανένα και τον πληροφορεί για τον λόγον που
δεν τον αντάμωσε.
Ξεκάθαρα του γράφει ότι ήταν άρρωστος και δεν έχει καμία
σχέση με τα μεταξύ τους νετερέσια, ακόμη του δίνει πληροφορίες για τον αδελφόν του Ζαχαράκην και το παιδί
του που πήγαν και ανταμώθηκαν με τον
Καραϊσκάκη στην ποταμιά του Πετρίλου καθώς επίσης και για τη στάση του
Στουρνάρη και τις ετοιμασίες των Τούρκων
και Αρβανιτών για την εκστρατείαν που ετοίμαζαν στη Δυτική Ελλάδα. Ακόμη ,το
τραγικότερο ,ότι δεν ημπορούμεν να βγάλωμεν τον κόσμο ,εξ αιτίας οπού δεν έχουν
ψωμί να οικονομηθούν μια ημέρα στο ορδί. Τέλος τον χαιρετά ως ο αδελφός σου
Γιαννάκης Γιολδάσης
Γεναιότατο στρατηγό Κύριε Μάρκο Μπόντζιαρη,
Έλαβον και το δεύτερον γράμμα σου,εις το οποίον μου λέγεις, ότι οι
καπεταναίοι δεν σε εζύγωσαν παντελώς και όχι να τους γράψης να έλθουν να
πολεμήσουν με τους εχθρούς.Μου γράφεις όμως ότι δεν σε εζύγωσα και εγώ. Εγώ λοιπόν από τα αυτόθεν νετερέσια οπόυ έχετε στο αναμεταξύ σας ,δεν
έχω χαμπέρι και δεν ήταν αυτό το εμποδιό μου ,παρά τι είναι ,ας αφήσωμεν την
υπόθεση των κραβάρων οπού μας αφήσαν μπερδεμένους ,πλην με ακολούθησεν έν ζαϊφλίκι
(αρώστεια),ώστε όπου δεν μπορώ έως τώρα να πάρω τα μέτρα μου και αυτό είναι το
εμπόδιον μου και όχι άλλο και αν οι καπεταναίοι και κάθε άλλος δεν θέλει να
έλθη εις βοηθειάν μας ποτέ ας μην έλθουν όποιος λοιπόν έλθη δεν έρχεται να
διευθετήσει και να δουλεύση εμένα,παρά το δούλευσιν της πατρίδας και φήμην του
ονοματός του ,ότι καθώς εκάμαμεν την επανάστσιν είναι τώρα τρία χρόνια και όσοι
μας έκαμνον χάζι και δεν μας εβοήθησαν όταν εκινδυνεύσαμεν, το έπαθαν
περισσότερον ύστερον από ημάς, και τώρα πάντα ελπίζω με την βοήθειαν του Θεού
οπού να μην έβγωμεν εντροπιασμένοι. Μου γράφεις ακόμη ότι να μην γράφωμεν απλώς
και ως έτυχε, ότι θα τύχη να γράψωμεν καμμίαν φοράν αλήθειαν και δεν θα βάλετε
θεμέλιον εις κανένα. Εγώ, γενναιότατε, δεν είμαι νέος καπιτάνιος, αλλά είμαι γέρων και
δεν γράφω απλώς παρά εκείνα οπού μου γράφουν και εκείνα οπού βλέπω και ηξεύρω,
εκείνα γράφω και ποτέ κανένας ας μη βάλη
θεμέλιον. Δια βοήθειαν του Καραϊσκάκη έκαμα 400 ειδικούς μου και 100 Λαμπραίους
και με το να ήμουν ζαϊφης (=άρωστος), έστειλα τον αδελφόν μου Ζαχαράκην και
το παιδί μου και έχουν οκτώ ημέρας οπού παν εις Άγραφα. και έλαβα είδησιν, ότι ανταμώθηκαν με τον Καραϊσκάκη
εις του Πετρίλου στην ποταμιάν. οι δε Τούρκοι, όταν έκαμον
την ορμήν κατά του Καραϊσκάκη, δεν ηξεύρω έξαφνα των επέτρωσαν. δεν ημπόρεσε πουθεν να
τους αντισταθή και εσκλάβωσαν πολύν κόσμον και έκοψαν εις Νεβρόπολιν και τώρα
έστησαν το ορδί τους μέσα εις Νεβρόπολιν και καθώς σας επροέγραφον, έτζι έγιναν
τα κινήματα των εχθρών. Μια άλλη κολώνα επήγε κατ’ επάνω του Στουρνάρη και τους
επολέμησε, μα δεν ηξεύρομεν τι έγινεν. Οι χαλτούπηδες εις Λάρισαν, δώδεκα χιλιάδες, ήτον έτοιμοι να
έλθουν από Ρενδίνα άφευκτα και δεν έκαμον ένα κίνημα με τους Αρβανίτες, παρά
μου γράφει ο Καραϊσκάκης εμένα και όλων εδώ τριγύρω, ότι θα κάμουν άλλο κίνημα
αυτοί, έτζι μου γράφει και έτζι είναι το χρέος οπού να σας το γράψω. ότι σήμερον – αύριον χωρίς
άλλο το έχουν δια εδώ. Το ορδί των Αρβανίτων εις Νεβρόπολιν, μου γράφει ο
Καραϊσκάκης, είναι χ(ιλιάδες) πέντε και από Νεβρόπολιν έως Βελούχι ερήμωσεν ο τόπος,
εκτός από μερικά χωριά οπου
τουρκολατρίζουν και εκλείσθησαν εις Ρενδίνα μαζί με τους Τούρκους.
Αύριον ή μευθαύριον έχομεν αντάμωσιν με όλους τους καπιταναίους της Ανατολικής
Ελλάδος εις Οξυιά και ότι από εδώ
ακολουθήση, πάλιν σας γράφομεν, πλην να μας γράψετε και από αυτού κάθε
τρέχοντα. Έμαθα, κάμνετε μιαν συνέλευσιν διατούτο, αν ίσως έλθουν και οι άλλοι
καπιταναίοι, ο Ανδρέας και ο Τζιόγκας, να μου κάμετε είδησιν να έλθω και εγώ,
ότι είναι ανάγκη να γράψωμεν εις την Διοίκησιν δια τα πάντα, ότι από όσα
ελπίζομεν, δεν βλέπομεν κανένα. Τον κόσμον εδώ δεν ημπορούμεν να τους
εβγάλωμεν, εξ αιτίας οπού δεν έχουν ψωμί να οικονομηθούν μιαν ημέρα στο ορδί.
Μένω
1823 Μαΐου 26 Καρπενήσι
Ο αδελφός σου Γιαννάκης Γιολτάσης[1]
[1] Το ανωτέρω αντίγραφον της επιστολής του Γιαννάκη Γιολτάση προς τον Μάρκον
Μπότσαρην εστάλη προς τους Αρμοστάς Μεσολογγίου υπό του εν Ανατολικών Μιχαήλ
Σεβαστού. Βλ. περαιτέρω το υπ΄ αριθμ. 672 έγγραφον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου