
Η Βρύση Γιαννάκη, Γιαννακάκη Γιολδάση
όπως εμφανίσθηκε τώρα. Το νερό εξακολουθεί να τρέχει. Περιμένει τους
περαστικούς να δροσιστούν. Μαζί με το νερό τρέχουν και οι ιστορίες που, η λήθη
και η καταχνιά, σκόπιμη ή μη,τις σκέπασε. Οι απόγονοι σήμερα των
Γιολδασαίων γνωστοί ως Γανακκαίοι , αφού
οι υποσχέσεις Δημάρχων και
περιφερειάρχων, ήταν ψεύτικες αποφάσισαν
στη μνήμη των προγόνων τους να παρουσιάσουν τη βρύση που την
σκάλισε ο εγγονός του Γεωργίου Γιολδάση,
(γιου του στρατηγού Γιαννάκη Κώστα Γιολδάση)
μπάρπα Κώστας Γιαννακόπουλος και
η τότε κοινότητα Ψιανών την τοποθέτησε στη θέση που κατασκεύασε η Βασιλική Πρόνοια που το 1950 ήρθε στο χωριό
και βοηθούσε την ανοικοδόμηση, την 29η Μαίου 1953, την ξέθαψαν μέσα από τα πνιχτά χόρτα και κλαδιά,από την
κατολίσθηση που έγινε πριν 10-15 χρόνια. Το νερό της Λεύκας όπως έμεινε γνωστή η
βρύση αυτή, ήταν ιστορική και τόπος συνάντησης νέων και γέρων για πολλά χρόνια.
Εδώ έφθανε ο ταχυδρόμος από το Κρίκελλο , εδώ και ο Αστυνόμος για τους φόρους. Η
βρύση είναι από γρανιτένια μεγάλη πλάκα λίθινο (όγκο) από το πλατανάκι (θέση κοντά στο σπίτι του
Γιαννακάκη. Όταν τέλειωσε η Κατσαού
(γυναίκα του Γεωργίου Κατσιρού) την φορτώθηκε για να την μεταφέρει στη θέση που
βρίσκεται σήμερα. Μόλις λίγα μέτρα, στην παλιο σκαμνιά (δέντρο με μαύρα 
Δυστυχώς δεν υπάρχει τρόπος να γίνει και
ο καθαρισμός της σύνδεσης του δρόμου Σέλιτσα- Ψιανα που ο σημερινός δήμαρχος
Αθηναίων υποσχέθηκε ότι θα τελείωνε πριν
8-10 χρόνια, αλλά παρά την συνυπόσχεση και του σημερινού Δημάρχου Καρπενησίου, μένει με μόνο επακόλουθο την
καταστροφή «κάποιου» ελατοδάσους. Ειναι και αυτό μια εκμετάλλευση αφού πάνε
πολλά χρόνια από τότε που έγινε η
εκμετάλλευση από το Δασικό Συνεταιρισμό
γειτονικών χωριών όπως Δομνίστας και Κρικέλλο και μεταφέρθηκε η ξυλεία
ολοπόταμα από το Μύλο του Τσέλιου μέχρι τη Γέφυρα Δομνίστας. Ήταν πρώτη φορά
που στο καπετάν σφύριζε αυτοκίνητο και οι παλιοί κάνουν το
σταυρό τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου