ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2020 ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΑΡΠΕΝΗΣΙΟΥ κ.κ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ

 Ἀδελφοί μου καί παιδιά μου ἐν Χριστῷ ἀγαπητά

Γιά μιά ἀκόμη χρονιά φτάνουμε στή μεγάλη ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, στή Μητρόπολη πασῶν τῶν ἑορτῶν, στήν, ἀπό φιλανθρωπία, ἄκρα συγκατάβαση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ μας πρός τό γένος τῶν ἀνθρώπων. Δυστυχῶς ὅμως ὁ φετινός ἑορτασμός δέ μοιάζει σέ τίποτα μέ τόν ἑορτασμό τῶν προηγουμένων χρόνων. Ὁ φόβος καί ἡ ἀγωνία μεγάλη γιατί ὅλοι αἰσθανόμαστε ὡς ἕνα ἑπόμενο θῦμα τοῦ κορονοϊοῦ. Συγχρόνως ὅμως καί τά ἐρωτήματα πολλά.

Γιά πρώτη φορά στήν ἱστορία τοῦ νεοελληνικοῦ κράτους εἴδαμε ἀστυνομικούς νά φρουροῦν ναούς, ἐμποδίζοντας τούς πιστούς νά ἀνάψουν ἕνα κερί καί νά προσευχηθοῦν. Εἶναι οἱ ναοί μας ἑστίες μολύνσεως καί δέν εἶναι τά τζαμιά, τά σοῦπερ μάρκετ, οἱ τράπεζες, τά μέσα μαζικῆς συγκοινωνίας;

Γιά πρώτη φορά συναντοῦμε μένος κατά τῆς Θείας Κοινωνίας. «Ἡ Θεία Εὐχαριστία εἶναι εἰρήνη στόν πόλεμο, στή μάχη νίκη, στήν ἀγωνία βοήθεια καί στό θάνατο ζωή», ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Ἀμφιλόχιος Μακρῆς. Ἄνθρωποι ἀκοινώνητοι, ἀλιβάνιστοι, ἀσχολοῦνται συνεχῶς μέ κάτι πού δέν πιστεύουν. Τί ὀξύμωρο γεγονός! Καθημερινά ἔχουν τήν ἐλευθερία νά βλασφημοῦν τόν Θεό μας, τήν πίστη μας, ἐνῶ ἐμεῖς δέν ἔχουμε τό δικαίωμα νά τήν ὑπερασπιστοῦμε. Χαρακτήρισαν τήν Θεία Κοινωνία, τό ἀντίδωρο, τόν ἁγιασμό ματζούνια καί τίς εὐχές τῆς Ἐκκλησίας μας ξόρκια!

Ἀδελφοί μου, ἀποτελεῖ ἐμπειρία αἰώνων τό ὅτι στίς δοκιμασίες, στίς δυσκολίες τῆς ζωῆς, οἱ ἄνθρωποι προσφεύγουν στόν Θεό πού πιστεύουν, ζητώντας βοήθεια. Ἀκούσαμε πώς περιμένουμε τό θαῦμα τοῦ ἐμβολίου. Τό θαῦμα τοῦ Θεοῦ ὄχι; Δέν τό θέλουμε; Ξεχνᾶμε τά ἀμέτρητα θαύματα πού ἔχουν καταγραφεῖ στό διάβα τῶν αἰώνων; Πρίν λίγες μέρες ἑορτάσαμε τόν Ἅγιο Σπυρίδωνα. Ξεχνᾶμε πόσες φορές ἔσωσε τήν Κέρκυρα ἀπό τή χολέρα και τήν πανούκλα; Ξεχνᾶμε τό θαῦμα τῆς Παναγίας τῆς Προυσιώτισσας τό 1918, ὅταν ἀπάλλαξε τήν Αἰτωλοακαρνανία ἀπό τή λεγόμενη ἰσπανική γρίπη, ἡ ὁποία θέρισε περίπου 150.000 ἀνθρώπους; Τό 1961 στή Δάφνη Εὐρυτανίας, οἱ ἄνθρωποι, πού ἦταν τότε πολλοί, ὑπέφεραν ἀπό ξηρασία. Κυριακή πρωί ὁ π. Δημήτριος Ἀνδρεάκης τέλεσε τήν Θεία Λειτουργία καί στή συνέχεια ὅλοι μαζί λειτάνευσαν τίς ἱερές εἰκόνες καί τά ἅγια λείψανα, παρακαλώντας τόν Κύριο νά τούς ἐλεήσει. Δέν πέρασε πολλή ὥρα καί, ἐνῶ ὁ οὐρανός ἦταν καθαρός, συννέφιασε κι ἔβρεξε τόσο ὅσο χρειαζόταν νά ποτιστεῖ καλά ἡ γῆ. Τόν Ὅσιο Δαβίδ τόν ἀποκαλοῦν βροχοποιό ἅγιο, γιατί ὅπου κι ἄν μεταφέρουν τήν ἁγία κάρα του, σέ περίοδο ἀνομβρίας, βρέχει. Ποιός ἀπό ἐμᾶς δέν ἔχει σήμερα ζήσει διάφορα θαύματα θεραπείας ἀσθενῶν σέ νοσοκομεῖα ἤ σέ προσκυνήματα τῆς χώρας μας; «Θεός ὅπου βούλεται, νικᾶται φύσεως τάξις». «Ποῦ προσφύγω; ποῦ δέ καί σωθήσομαι; τίνα θερμή ἕξω βοηθόν;» ψάλλουμε στόν μεγάλο παρακλητικό κανόνα πρός τήν Παναγία μας. Σήμερα ̈γιατί νά μήν εἶναι ἡ Ἐκκλησία τό καταφύγιό μας; Ποῦ ὁδηγούμαστε ὡς λαός, ὡς κοινωνία;

Δεῖτε μιά πραγματικότητα, ἡ ὁποία μπορεῖ νά θεωρηθεῖ ὡς ἀφέλεια καί νά κατηγορηθῶ, ἤ ὡς σύμπτωση, ἀλλά καί ὡς πρόνοια Θεοῦ. Αὔγουστο καί Σεπτέμβριο ἡ Εὐρυτανία ἔβριθε ἀπό κόσμο. Τά μοναστήρια καί οἱ ἐκκλησίες μας λειτουργοῦσαν κανονικά καί πάντα οἱ πιστοί κοινωνοῦσαν. Κροῦσμα κανένα, ἀσθενής οὐδείς. Ἦρθαν τά μέτρα γιά νά μᾶς προστατέψουν, ἔκλεισαν καί οἱ ἐκκλησίες, ἀποτέλεσμα: «Πολλοί νά ἀσθενοῦν καί νά κοιμῶνται ἱκανοί» κατά τόν ἀπόστολο Παῦλο (Α΄ Κορινθ. ια΄, 30).

Τό θαῦμα σχετίζεται ἀπόλυτα μέ τήν πίστη τοῦ ἀνθρώπου καί εἶναι ἀπόρροια μιᾶς ὑπέρ λόγον λογικῆς, γι’ αὐτό καί δέν ἐξηγεῖται ἀπό τόν ἀνθρώπινο νοῦ. Αὐτή ἡ ὑπέρ λόγον λογική εἶναι κάτι τό θεϊκό. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀρνεῖται τόν Θεό, ἀναπόφευχτα περιορίζεται στή δική του λογική, προσπαθώντας νά ἐρμηνεύσει τά πάντα. Στή θέση τοῦ Θεοῦ βάζει τόν ἴδιο τόν ἑαυτό του, μέ ὅσα δεινά μπορεῖ νά συνοδεύεται μιά τόσο ἐγωκεντρική θεώρηση.

Μήν ἀπελπίζεστε ὅμως, μήν κλονίζεστε, στήκετε καί κρατεῖτε. Τήν θλίψη καί τό παράπονο τῆς Παναγίας μας, καθώς ἔβρισκε τή μία μετά τήν ἄλλη κλειστές τίς πόρτες καί ἀναγκάστηκε νά καταφύγει σέ ἕναν σταῦλο μέ ἀκαθαρσίες γιά νά γεννήσει τό μονάκριβό της παιδί, τή διαδέχτηκε τό οὐράνιο φῶς, ἡ χαρά, ἡ θεία εὐφροσύνη, ἡ ἀπέραντη εὐλογία. Αὐτά εὔχομαι ἀδελφοί μου καί γιά μᾶς.

Ἄς γίνουμε ἀδελφοί μου περισσότερο πνευματικοί ἄνθρωποι, ἀλλάζοντας τον τρόπο με τον ὁποῖο πορευτήκαμε ὡς τώρα. Ἄς κλείσουμε τίς ὀθόνες τῶν Μ.Μ.Ε., οἱ ὁποῖες μόνον πανικό σκορπίζουν. Ἄς γίνουμε ἄνθρωποι προσευχῆς, μελέτης, ἀγάπης, φιλανθρωπίας, ἄς κάνουμε ὅλοι την αὐτοκριτική μας. Γιά ὅ,τι συμβαίνει, εὐχάριστο ἤ δυσάρεστο, εἴμαστε συνυπεύθυνοι. Ἄς ἀναγνωρίσουμε τά λάθη μας, ἄς μετανιώσουμε ζητώντας συγγνώμη ἀπό Θεό καί ἀνθρώπους γιά νά κάνουμε τίς ψυχές μας φάτνες καθαρές, μέσα στίς ὁποῖες θά γεννηθεῖ γιά πάντα ὁ Ἀρχηγός τῆς Ζωῆς, ἡ Ἀλήθεια καί τό Φῶς, ἡ Δικαιοσύνη, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Στίς προσευχές μας δέ, νά μήν ξεχνοῦμε ὅσους ἐργάζονται στά νοσοκομεῖα τῆς χώρας μας καί ὅσους δοκιμάζονται σκληρά ἀπό τόν κορονοϊό.

 

Καλά καί εὐλογημένα Χριστούγεννα.

Καλή καί εὐλογημένη νέα χρονιά, ἀπαλλαγμένη ἀπό τά κακά τοῦ 2020.

 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† ὁ Καρπενησίου Γεώργιος