ΙΣΤΟΡΙΚΑ - Η εξέργεση του αρματολού Λιβίνη στη περιοχή του Καρπενησίου. Γράφει ο Θαν. Γιαννακόπουλος

Αγία Τριάδα (ερείπια),όπου ήταν θαμένα  τα όπλα του Λιβίνη

Στην Ευρυτανία  ξεσηκώθηκαν και αγωνίσθηκαν κατά ην επανάσταση του 1821 περισσότεροι από  800  Ευρυτάνες. Ήταν κλέφτες και αρματολοί καθώς   και απλοί .Πριν όμως, από το  1821 ,περίπου 200 χρόνια  ξεσηκώθηκε ο θρυλικός αρματολός Λιβίνης.

Ο Λιβίνης στάθηκε στο πλευρό του  λαού και έγινε τιμωρός των Τούρκων και των φιλότουρκων ,όπως τότε στο Καρπενήσι  ήταν προεστός ο Κωνσταντάκης που ονομάζετο ΤουρκοΚωσταντάκης. Ο Λιβίνης στρατολογεί πολυάριθμους Ευρυτάνες  και αρχίζει τη δράση του με σκοπό την κατάλυση της Τουρκικής εξουσίας και την απελευθέρωση του Καρπενησίου. Το κίνημα του Λιβίνη μιμηθηκαν πολλοί καπεραναίοι από τη φθιώτιδα  και έτσι η Στερεά φαινόνταν να είναι εξεγερμένη και πολεμούσε τους Τούρκους. Ο Λιβίνης ήταν επικεφαλής  των επιχειρήσεων και καταφέρνει καίρια κτυπήματα στους Τούρκους. Από τις σημαντικότερες μάχες  που δίνει  ήταν  στη ράχη  ανάμεσα στη  Γόλιανη και  τό Παπαρούσι,  όπου το 1684,  κατατρόπωσε  ένα πολυάριθμο  σώμα Τουρκικού στρατού  και ο λόφος αυτός ονομάζεται από τότε λόφος του Λιβίνη.

Στη συνέχεια κυνηγώντας Τους Τούρκους  έξω από  την Ευρυτανία  έφθασε στο απόκουρο που τότε ανήκε στην Ευρυτανία και συγκεκριμένα στην Αράχωβα. Η Αράχωβα ανήκε κατά άλλους στο δήμο Παρακαμπυλίων. Στην Αράχωβα  περικυκλωμένος, αφού προδόθηκε από  τους φιλότουρκους μεταξύ των οποίων και ο προεστός του Καρπενησίου ο Τούρκο-κωνσταντάκη   έπεσεν ηρωικώς το 1685.Η Ευρυτανίας και η Δυτική  Ρούμελη θρήνησαν το χαμό του ανυπότακτου αρματολού, που έθεσε σκοπό της ζωής του την απελευθέρωση της πατρίδος του. Η λαϊκή μούσα ύμνησε το θάνατο του Λιβίνη  με ένα ξεχωριστό τραγούδι .Σε αυτό ο λαβωμένος αρματολός  και νοιώθοντας το θάνατο να ζυγώνει  εκφράζει την τελευταία επιθυμία του  να δοθούν τα πολύτιμα  άρματα του από την εκκλησία που τα έθαψε για προφύλαψη  και να δοθούν  στο μονάκριβο παιδί του  που πρέπει μεγαλώνοντας να συνεχίσει το έργο του. Το τραγούδι που ακόμη στα ψηλά βουνά τραγουδιέται  είναι το παρακάτω

Τρία μεγάλα σύνεφα  ς’ το Καρπενήσι πάνε,

Το  να φέρνει αστραπόβροντα ,το άλλο χαλοζοβρόχια, το τρίτο  το αμαυρύτερο μαντάτα του Λιβίνη.

Σε σένα ,Μήτρομ’ μου γαμπρέ ,Σταθούλα ψυχογιέ μου, αφήνω τη γυναίκα  μου, το δόλιο μου το  Γιώργη, που είναι μικρός για φαμελιά,κι απ’ άρματα δεν ξέρει, Και σα διαβή τα δεκαννιά  και γίνη παληκάρι, ελάτε να ξεθάψτε τα δόλια ταρματά μου που τάχωσα στίς εκκλησιάς το άγιο βήμα,να μην τα πάρουν τα σκυλιά κι ο ο Τουρκοκωνσταντάκης.

 

Το ότι ο αγωνιστής απέκρυψε τα άρματα του στο ιερό βήμα της Εκκλησίας  επιβεβαιώνεται από την επίσημη ιστορία ,(ιστορικό δοκίμιο ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗ  ΕΛΛΑΣ,  ο ερευνητής Κ.Ν. Σάθας που αναφέρει «ότι  ο εν Καρπενησίω Κυρ Ιατρίδης λόγω υπηρεσίας επισκεφθείς την Αράχωβα εν ετει 1830 ανέγνωσε επί του τοίχου  του ναού της Αγίας Τριάδος και την εξής σημείωσιν. Κατά το 1685 επολέμησε ο καπετάν Λιβίνης.»

Σημείωση . Ο Γεώργιος (Αναγνώστης) Ιατρίδης ( 1789-1869) ήταν καλώς γνώστης των πραγμάτων και κατά την επανάσταση διετέλεσε  γραμματέας  του οπλαρχηγού και του αρματολού του  Καρπενησίου Γιαννάκη Γιολδάση. Τα ερείπια  του ναού της Αγίας Τριάδος (φωτ) ήταν στο χωριό Κελλάκια ,περίπου 500 μέτρα από το δρόμο Αγρινίου Καρπενησίου.