Ο ΔΡΟΜΟΣ ΚΡΙΚΕΛΛΟΥ –ΨΙΑΝΩΝ - Γράφει ο Θανάσης Γιαννακόπουλος

Λίγο πριν  το 1971, η  ΔΕΗ ακολουθώντας τον  βατό  δρόμο που χάραξε ο   μακαρίτης Ντούμας, Κρκελιώτης, (εμπειροτεχνίτης από το Κρίκελλο, που είχε ενεργό συμμετοχή και στην κατασκευή του Δρόμου από Ράχη - Κρίκελλο)  ,έφτιαξε σε ελάχιστο χρόνο  τον αυτοκινητόδρομο Κρίκελλο (στροφή)-Μαρίνο –Τσιπιτέικα- Καματέικακα,  Κρικελοπόταμμο στη θέση Άγιο Γεώργιο και άρχισαν  εργασίες για την καταλληλότητα της κοίτης του ποταμού από τη θέση Λινό νερό από την πλευρά του χωριού Σέλιτσα και τη της εκτροπής του ποταμού  για ενίσχυση του νερού για τον Μαραθώνα και την  Αθήνα.
 

Ήταν  τότε χρόνια που άρχισε κάτι να κινείται στα χωριά του Κρικελοποτάμου.  Ο Κόσμος,αν και είχε λιγοστέψει, άρχισε να ενθαρρύνεται. Λίγο πρίν, στη 10τία  του 1960 ο τότε  πρόεδρος της κοινότητας Ψιανών, μακαρίτης  Αθ. Βράχας.  Κοντά του ήταν όλοι όσοι μπορούσαν  με τις γνωριμίες τους να βοηθήσουν ,όπως ο μακαρίτης Λάμπρος Γιαννακόπουλος, ο μακαρίτης Γιάννης Βράχας, ο Σύλλογος Καλιακούδα και οι πολιτευτές - βουλευτές του Νομού (Χρ. Καραπιπέρης, Κ. Σαψάλης, και άλλοι  πολλοί)  με καθημερινές παραστάσεις στους τότε πολιτικούς βελτίωσαν τον «βατό» δρόμο  και έγινε με δαπάνη της κοινότητας, και εισφορές δημοτών η κατασκευή Καρελιού στη Στενή.   

 

Αλλά στον νεοανοιγέντα δρόμο, μετά το 1971 γύρω στο 1973-74, πάνω από τα Τσιπιτέικα έγινε γέφυρα στο ρέμα  (σημάδια της ακόμη υπάρχουν, αλλά δυστυχώς οι σημερινοί άρχοντες δεν περνούν και δεν βλέπουν, ίσως  να έχουν κάτι……. με τον πρώην Δήμο Ευρυτάνων ,τον αρχαιότερον δήμο του Νομού που Τούρκος δεν κατώκησε. Σήμερα, 59-60 χρόνια, μετέπειτα ο Δήμος Καρπενησίου, με γεμάτα τα  ταμεία  με πληρωμή  από τους φτωχούς κατοίκους ακόμη και των τάφων σε κάθε χωριό που ο Δήμος δεν έδωσε ούτε δραχμή ή ευρώ κτλ, αλλά εισπράττει από τους κατοίκους των άλλοτε καλουμένων «βαλκανίων» ‘όπως αποκαλούσαν τότε τα χωριά του Κρικελοπόταμου.  Σημειώνεται, ότι αυτά τα τέλη δεν πληρώνονται σε άλλα χωριά του Νομού.

Δεν μπορεί να επισκευάσει  ο Δήμος και οι υπόλοιποι ούτε τη  γέφυρα  στο Καλλιφώνι (Στενή) (που έγινε παλιά  με ενέργειες του μακαρίτη  Κ. Σαψάλη).

Κ. Δήμαρχε του Δήμου Καρπενησίου, κατάγεσαι από περιοχή, που γνωρίζεις ότι το ξέρω, που έχει πολλά κοινά γνωρίσματα με την περιοχή μας, ξοδεύτηκαν χρήματα να γίνουν μελέτες για το Πανταβρέχει –και δυστυχώς μένουν ακόμη μελέτες  λίγη προσπάθεια  χρειάζεται για τη κατασκευή της  γέφυρας. Σημειώνεται, ακόμη, ότι πολλοί δρόμοι έγιναν με προσπάθειες του Συλλόγου Καλιακούδα  και κυρίως ,τις προσπάθειες του Ψιανίτη, Λογοτέχνη ,Δασκάλου Γιάννη Βράχα και από εισφορές  των κατοίκων των χωριών του Κρικελοπόταμου. Για την ιστορία να αναφέρω το δρόμο από τα Καματέικα  (οικισμός τότε των Ψιανών, στα Ψιανά (ψηλά από την Άγια Παρασκευή), από το Μεγάλο Χωριό στα Λακώματα και στη συνέχεια στην Αετόβρυση και Ράχη Ζαγοράς, η κοινότητα έδωσε  ακόμη (προεδρία  Λάμπρου Γιανακόπουλου) τα πρώτα χρήματα  για το δρόμο από τον Αη -θόδωρο στο  Σέλο.

Στα Ψιανά πήγε αυτοκίνητο πριν από όλα τα χωριά   το πρώτο πήγε  1971 ,της περιοχής (Ρωσκά,Δολιανά κτλ),  Ακόμη από τα Σέλιτσα προς Τέρνο κτλ. Και τόσοι άλλοι  δρόμοι..Δύσκολη η σύγκριση με τη σημερινή αδιαφορία των αρχών. Έγιναν μελέτες ,ξοδεύτηκαν χρήματα , αλλά σήμερα ούτε μια μικρή γέφυρα δεν υπάρχει η δυνατότητα  να γίνει. Κρίμα. Τι και αν γίνονται αναπλάσεις και έργα στο Καρπενήσι αυτά δεν ωφελούν τους λίγους κατοίκους και δεν τους διευκολύνουν ακόμη να  περάσουν και να πάνε να ανάψουν ένα κερί στους τάφους των γονιών τους. Σε χωριά  που παλιά υπήρχαν Αγροτελέσχες (Ρωσκά, Κρίκελλο, Δομνίστα κτλπ) λίγο πριν το 1959.Ακόμη για δυο χρονιές στη Δομνίστα οργανώθηκε  Γεωργική Έκθεση  με συμμετοχή όχι μόνο των κατοίκων του Κρικελοποτάμου, αλλά  και κατοίκων από την Ορεινή Ναυπακτία. Δόθηκαν βραβεία  σε γεωργούς, για τα καλαμπόκια ,στου κτηνοτρόφους, στους μαραγκούς, και όλοι πίστεψαν ότι γλυκοχαράζουν τα βουνά.  Ο Γιάννης Βράχας σε βιβλίο του που εκδόθηκε το 1973,  με τίτλο «¨Έτσι έγινε ο δρόμος  Κρικέλλου-Ψιανών» περιγράφει κατά μοναδικό τρόπο  την αγωνία και τις προσδοκίες των κατοίκων της περιοχής για τον Δρόμο  αυτό.

Αν μιλούσε ο δρόμος  θα έλεγε  το τι  έγινε, πως έγινε ποιοι εργάστηκαν να γίνει, και το χρέος των νεωτέρων να προχωρήσουν για κάτι καλύτερο,  στους νεώτερους ή μη ; Το κρίμα θα ήταν το λιγότερο. Ο Βράχας τελειώνει: Για αυτό αξίζει κάθε θυσία  για το χωριό  που μας φύλαξε την πίστη, τη  γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα ,που μας χάρισε το πιο πολύτιμο δώρο ,τη λευτεριά.