ΟΤΑΝ ΨΑΡΕΨΑ ΜΕ ΚΟΛΙΟΥΣ και ΣΑΡΔΕΛΕΣ ΣΤΟ ΔΟΜΝΗΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΟΤΑΜΙ - Γράφει ο Κώστας Παπατζίμας – Παιδίατρος – Συγγραφέας

 Σέρτικο ξηγημένο παιδί ο Θανάσης. Σένιος στην εμφάνιση, ντυμένος στην πένα, με αλυσίδα Facadoro, μόδα της εποχής να περιδιαβαίνει στην πλατεία μοιράζοντας χειραψίες και αναστατώνοντας τα θηλυκά του χωριού. Δεύτερος στην ιεραρχία της πλατείας μετά τον μπαρμπά Σπύρο. Λάτρης του ωραίου φύλου, πασίγνωστος εργένης και περιζήτητος γαμπρός και από  κοντά του τα γνωστά ρεμάλια της πλατείας (Φώλος, Γιάτσος, γιατρός Μαρκεζίνης κ.α.) να σιγοντάρουμε τον καρδιοκατακτητή.

Κοινή διαπίστωση της αχτύπητης ομάδας ήταν ότι ο φίλος μας στερούσε σε δυναμισμό και περιπέτεια. Όλοι μας τον βρίσκαμε λίγο παραπάνω παιδί της πόλης. Για να βελτιώσουμε το προφίλ του, imageστη γλώσσας μας, τον πείσαμε να γίνει ψαράς ή κυνηγός. Δε χρειάστηκε και πολύ προσπάθεια. Αγόρασε δίχτυα και με ενθουσιασμό ρίχτηκε για ψάρεμα στο ποτάμι. Καλά σχετικά τα αποτελέσματα του, με παράλληλη βελτίωση της εικόνας του συνάμα απέκτησε άλλο σέβας στην πλατεία. Βοηθούσε και ο ίδιος διατρανώνοντας και υπερτονίζοντας τις επιτυχίες από τη σοδειά του, πάντα σε ανοιχτό ακροατήριο στοχεύοντας όμως στο θηλυκό φύλο.

Τέλη Ιουλίου, και η γνωστή παλιοπαρέα να ακουρμένεται εκστασιασμένη και με κάποια μικρή ζήλεια τη ψαριάς του Θανάση. Μπουμπούνιζε και αστραποβρόνταγε στη Σαράνταινα εκείνο το βράδυ. Ομόφωνα εκφέραμε γνώμη ότι όποιος με τέτοιον καιρό έριξε δίχτυα στο ποτάμι, θα χορτάσει ψάρι (ως γνωστόν τα ψάρια κινούνται). Ενθουσιάστηκε με την προοπτική ο κολλητός μας και αφού μας έκανε μια σύντομη αναφορά ότι αυτός ξέρει να ψαρεύει, κέρασε όλη την παρέα. Τον παρακαλέσαμε, σχεδόν τον ικετεύσαμε να πάμε όλοι μαζί να σηκώσουμε τα δίχτυα. Σίγουρος για την επιτυχία του και για να επιδεικτεί μας κάλεσε όλους αλλά με ειδική πρόσκληση τα κορίτσια να παρευρεθούμε στο ξεψάρεμα. Και οι άσπονδοι φίλοι του, φροντίσαμε νωρίς το απόγευμα από πλανόδιο ψαρά να αγοράσουμε μια κασέλα κολιούς και σαρδέλες κοντά στα 10 κιλά. Ο ψαράς από ευγνωμοσύνη και πριν τον προλάβουμε τα καθάρισε και τα ξεκοίλιασε. Έχοντας εντοπίσει από πριν τον πούντο που έριξε τα δίχτυα ο φέρελπις ψαράς, μπλέξαμε τα ψάρια και αυτά να γυρνάνε ανάποδα.

Πρωί πρωί την άλλη μέρα κινήσαμε την πλατεία, παιδιά και κορίτσια με τον Θανάση να μας δείξει και να μας βοηθήσει στο ξεψάρεμα. Φθάσαμε στο γεφύρι για Σταύλους. Εμείς πήγαμε αριστερά στο ποτάμι. Αυτός μας καθοδήγησε να πάμε δεξιά λες και δεν ξέραμε εμείς και μας είπε κιόλας ότι δεν ξέρουμε το ποτάμι. Φθάσαμε στον πούντο, το δίχτυ βαρυφορτωμένο. Κατενθουσιασμένος και φωνάζοντας δυνατά και δείχνοντας τη σοδειά του στα κορίτσια, δεν δίστασε να βουτήξει με το κουστούμι για να ανασύρει τα δίχτυα. Απόλυτα σίγουρος ότι έπιασε όλες τις πέστροφες του ποταμιού. Ταυτόχρονα μας έκανε ειδικό μάθημα του τύπου «θα σας δείξω πώς ψαρεύουν οι μάγκες και αυτοί που ξέρουν». Ανέσυρε τα δίχτυα στο ποτάμι, φωνάζοντας «πουτάνες σας έπιασα, τιράτε να μαθαίνετε», ποιος από μας να κοιτάξει αφού κυλιόμασταν σαν τα γαϊδούρια του Μάη στο χορτάρι, κρατώντας τις κοιλιές μας. Και μετά κάναμε αγώνα για να τον επαναφέρουμε στην πλατεία. Αφού φρόντισε να κρυφτεί στα χωράφια της Βραϊλας. Επανήρθε σαν βρεγμένος γάτος μετά από μια εβδομάδα και μετά κρυβόμασταν εμείς.