Η Ευρυτανία το 1940 ήταν ο Νομός με λίγους δρόμους ,αλλά πολλούς ανθρώπους που βοηθούσε ο έναs τον άλλο ,στα Ψιανά στο ορεινό αυτό χωριό δεν υπήρχε δρ;oμος ή ραδιόφωνο, υπήρχαν όμως πολλοί άνθρωποι και η καμπάνα της εκκλησίας ΟΙ Ψιανίτες έμαθαν το νέο από το Κρίκελλο, όπου βρίσκονταν στο χωράφι ,στο βουνό κτλ την 28η Οκτωβρίου ημέρα Δευτέρα η ακόμη,στο μαντρί, φωνάζοντας από σύραχο σε σύραχο ο ένας τον άλλο.
Ο πατέρας μου Λάμπρος βρισκόταν με τα πρόβατα στα λαχίδια, ψηλά στη Καλιακούδα. Το πρωί άκουσε τον ξαδελφό του Βαγγέλη φώλο να τον φωνάζει από την Ιιτιά .-Λάμπρο, η Ιταλία μας κύρηξε τον πόλεμο και η χώρα επιστράτευση.
Κάλεσαν την ηλικία σου φεύγεις μαζί με άλλους χωριανούς για το πόλεμο.
---Ευχαριστώ Βαγγέλη του απάντησε ο Λάμπρος χωρίς χρονοτροβή. Κοίταξε τα πρόβατα ώσπου να έρθουν από κάτω το σπίτι μου οι άλλοι. Ο Λάμπρος, αφού χαιρέτησε τον Βαγγέλη κατηφόρισε τρέχοντας κάτω για το Παλαιοχώρι, να χαιρετήσει την Γυναίκα του Παρασκευή, τον Πατέρα του Αλέξη την Μάνα του και όλους τους γειτόνους που μαζευτήκανε.
Με ένα κομμάτι ψωμί και λίγο τυρί, έσμιξε με άλλους χωριανούς και ανέβηκε στην Αγία Παρασκευή. Εκεί αφού έκαμαν το σταυρό τους, άναψαν από ένα κερί και κρύφτηκαν στο δρόμο για να φθάσουν στον Άγιο Θεόδωρο, για να πάνε στο Καρπενήσι, από κει στη Λαμία και με το τρένο από το Λιανοκλάδι για τη Θεσσαλία. Μετά από την Καλαμπάκα πολεμώντας και μέσα σε λασπόδρομους και χιονισμένους δρόμους περπάτησε όπως έλεγε όλο το μέτωπο.
Θυμάμαι ότι στην Αρίστη, κοντά στον Κόνισκα, σκοτώθηκε ένας φίλος του από το Μουσταφούλι ,που λεγόταν Τσίγγας. Σκοτώθηκαν πολλοί στην Αλβανία, Κλεισούρα, Κορυτσά, Χειμάρα, Τεπελένι κτλ.
Από τα παιδιά που έφυγαν από το χωριό ο Λάμπρος και άλλοι γύρισαν στο χωριό φορτωμένοι ψείρες και με κρυοπαγήματα. Ένας μόνο δεν γύρισε και έμεινε φρουρός στην Αλβανία, ήταν ο Λάμπρος Ζάγκας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου