O Ἅγιος Μιχαὴλ ὁ Μαυρουδής, καταγόταν ἀπὸ τὸ χωριὸ Γρανίτσα Ἀγράφων. Γονεῖς τοῦ ἦταν ὁ εὐσεβὴς Δημήτριος καὶ ἡ ἐνάρετη Στατήρα, οἱ ὁποῖοι ἀνέθρεψαν τὸν Μιχαὴλ «ἐν παιδεία καὶ νουθεσία Κυρίου». Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ πατέρα τοῦ ἔφυγε στὴ Θεσσαλονίκη, ὅπου ἐξάσκησε τὸ ἐπάγγελμα τοῦ ἀρτοποιοῦ, ὅλα δὲ τὰ χρήματα τοῦ τὰ μοίραζε στοὺς πτωχοὺς καὶ ἀδύνατους ἀδελφούς του.
Ὅταν προσπάθησε νὰ κατηχήσει ἕνα τουρκόπουλο στὴ χριστιανικὴ πίστη, ἐκεῖνο τὸν κατήγγειλε καὶ ὁ Μιχαὴλ ὁδηγήθηκε βίαια στὸ κριτήριο. Στὴν ἀνάκριση, ὅπου μὲ παρρησία καὶ βαθιὰ θεολογικὴ γνώση ἀπάντησε στὶς ἐρωτήσεις τοῦ κριτῆ, προσπάθησε νὰ προσηλυτίσει καὶ αὐτοὺς τοὺς δικαστές του. Μὲ συγκίνηση καὶ θάρρος τόνισε στὸν δικαστή: «Μὴ χάνεις καιρὸν ἀλλὰ παραδοσὸν μὲ εἰς τὸν Θεὸν μίαν ὥραν πρότερον ὅτι θέλω καὶ ἀγαπῶ νὰ γίνω θυσία τοῦ Κυρίου μου, νὰ ψηθῶ ὡς ἄρτος ἠδύς, νὰ βαλθῶ εἰς τὴν Τράπεζαν τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ νὰ προσφερθῶ ὡς εὐῶδες θυμίαμα εἰς αὐτόν». Τελικὰ καταδικάστηκε σὲ θάνατο καὶ τὸν ἔκαψαν ζωντανὸ στὴ Θεσσαλονίκη στὶς 21 Μαρτίου 1547 μ.Χ., ἡμέρα Πέμπτη καὶ ὥρα ἐνάτη, στὸ προαύλιο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Σωτῆρος.
Τὸ μαρτύριο τοῦ Ἁγίου, μεταξὺ ἄλλων, ἀναφέρεται καὶ στὸν ὑπ’ ἄριθ’ 727 Κώδικα τοῦ XVIII αἰώνα στὴ Μονὴ Ξενοφῶντος Ἅγιου Ὅρους, καὶ στὸν ὑπ’ ἀριθ. 2142(129) Κώδικα τοῦ XVIII αἰώνα τῆς Μονῆς Ἐσφιγμένου. Τὸ Μ. Εὐχολόγιο ἀναφέρει τὴ μνήμη του στὶς 10 Μαρτίου 1544 μ.Χ.
Ὁ Ἅγιος Μιχαὴλ ὁ Μαυρουδὴς ἑορτάζει τὴν Πέμπτη της Διακαινησίμου.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Μιχαὴλ Νεομάρτυρα νῦν τιμήσωμεν, Ταξιάρχου συνώνυμον μακαρίσωμεν καὶ Χριστὸν τὸν Λυτρωτὴν ἠμῶν δοξάσωμεν· ὅτι ἀθλήσει καὶ πυρὶ οὗτος μετήλλαξε τὸ ζῆν τὴ πόλει τοῦ Δημητρίου, πορείαν Γένους φωτίζων, ὡς ἄστρον θεῖον ἀεὶ δεικνύμενος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου