ΠΩΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΜΕ… ΕΥΡΥΤΑΝΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΚΑΡΠΕΝΗΣΙ Γράφει ο Θανάσης Γιαννακόπουλος ΑΠΘ

Διάβασα για μια νεα ανάπλαση που θα μελετηθεί και θα γίνει εκεί που άλλοτε υπήρχε το Εργοστάσιο  της Πειραϊκής -Πατραϊκής. Εκεί που περίπου τότε 300-400 εργαζόμενοι βγάζανε το ψωμί τους. Εκεί που ήταν, χάρις στον αείμνηστο Χριστ. Κατσάμπα μια πηγή ανάπτυξης για το Νομό μας. 

Φυσικά  δεν μπορεί σήμερα να αναστηθεί η  Πειραϊκή –Πατραϊκή, αλλά μπορούν και πρέπει να αναπτυχθούν  βιοτεχνίες στην πρωτογενή παραγωγή. Μια παραγωγή που γίνεται όχι στο Καρπενήσι  με τις τόσες  συνεχείς αναπλάσεις , αλλά στην περιφέρεια, στα χωριά όπως τα αποκαλούν οι ντόπιοι Καρπενησιώτες. Οι αναπλάσεις μπορεί να φέρνουν, αν φέρνουν, επισκέψεις στο Καρπενήσι  (για λίγες ημέρες το χρόνο ) και μετά από αυτό  τι;

Στα χωριά,  που μετά τον εμφύλιο,  δηλαδή το 1950, παρά  τα τραύματα τους από το πόλεμο άρχισαν να φυτεύουν μηλιές  Πηλίου  για παράδειγμα η Ανιάδα,  να καλλιεργούν ξανά πατάτες  πχ. περιοχή Κρικέλου –Δομνίστας, να αξιοποιούν την βοήθεια από τον Καναδά και να εφαρμόζουν ακόμη και τεχνητή Σπερματέγχυση στην αναπαραγωγή των Αγελάδων, να διδάσκονται τρόπους συντήρησης γεωργικών προϊόντων  π.χ. φασολάκια κτλ, την ραπτική σε κοπέλες των χωριών, κτλ. Και η πολιτεία ήρθε  να ανεγείρει  σχολεία, να ιδρύει τεχνητές σχολές στα κεφαλοχώρια, και αργότερα εργοστάσια στη Φουρνά, να λειτουργούν δασικοί συνεταιρισμοί και να αξιοποιούνται τα δάση. Για παράδειγμα,  έγινε δρόμος ολοπόταμα στον Κρικελοπόταμο για να μεταφερθεί η ξυλεία από το δάσος  της Καστανούλας (Σέλιτσα). Ο ποταμίσιος αυτός δρόμος  έφτανε μέχρι τη γέφυρα των Ψιανών  και ξεκινούσε από εκείνη του Κρικέλλο-Δομνίστας. Παρόλα  αυτά, οι νέοι έφυγαν  σιγά-σιγά  για τα μεγάλα  αστικά κέντρα. Σήμερα τα χωριά ερήμωσαν.

 Η αιτία  οφείλεται τόσο στο οικογενειακό περιβάλλον ( φύγε να ζήσεις ως άνθρωπος), αλλά και στη ν έλλειψη υποδομών και κυρίως δρόμων. Χρειαζόταν 5-6 ώρες ποδαρόδρομο  από ένα χωριό για να βρει ο ευρυτάνας νέος ή γέρος αυτοκίνητο. Δεν είναι  πολύς ο χρόνος  που περπατούσαν από τον Προυσό στο Γαύρο Καθώς και 5 ώρες από ΨΙΑΝΆ  στοπ Κρίκελλο ή Γαύρο. Από τα Άγραφα  πολύ περισσότερο. Οι πολιτικοί εκείνης της εποχής πρόσεχαν  πέρα από το Καρπενήσι σε ανάλογο βαθμό ή μεγαλύτερο, και τα χωριά της περιφέρειας. Σήμερα και με την τοπική αυτοδιοίκηση στη νέα της μορφή, η περιφέρεια ξεχάστηκε. Ερήμωσε, Χωριά με Δημοτικό Σχολείο ,με Σχολικές Γιορτές  κτλ σήμερα είναι έρημα. Υπάρχουν αρκετά παραδείγματα. Γέφυρες που πριν μια δεκαετία καταστράφηκαν μένουν ακόμη κατεστραμμένες .Για παράδειγμα στο δρόμο Κρίκελλο-Μαρίνο-Ψιανά υπάρχει η γέφυρα στενής. Από τότε στραπατσαρισμένη είναι η γέφυρα   και μένει ακόμη σε αυτή την κατάσταση. Μια γέφυρα που εξυπηρετεί και τους μελισσοτρόφους όταν μεταφέρουν τις κυψέλες στη περιοχή. Για την αδιαφορία αναφέρω το δασικό δρόμο-χωματόδρομο από τη γέφυρα Μέγδοβα  μέχρι τη νέα γέφυρα Επισκοπής  που ανοίχτηκε πριν 50-60 χρόνια και  εξακολουθεί να μένει ακόμη χωματόδρομος, ενώ θα μπορούσε να συντομεύσει τη διαδρομή Καρπενήσι -Αγρίνιο. Ένα ερώτημα σε όσους  πιστεύουν ότι οι αναπλάσεις οδηγούν στην ανάπτυξη ,από ότι η  μικρότερη επένδυση σε  γεωργία –κτηνοτροφία. Πόσοι νέοι Ευρυτάνες μένουν στην πρώτη και πόσοι στη δεύτερη περίπτωση; Όλη η Ευρυτανία από τη φύση της είναι σε περιβάλλον ανάπλασης. Αν γινόταν ένα αγρόκτημα στο πρότυπο της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής Θεσσαλονίκης ,τότε και Ζωοτεχνική και Γαλακτοκομική σχολή θα υπήρχε. Αν και Ευρυτάνας με πολλές μελέτες στη ζωική ,και γεωργική παραγωγή, με αρκετή γνώση της περιοχής,  δεν είχα την τύχη να γνωρίζω τι περιλαμβάνει η μελέτη που αφορά τη Γαλακτοκομική Σχολή. Φαντάζομαι η ομάδα μελέτης να γνωρίζει που υπάρχουν γιδοπρόβατα στο Νομό, τις συνθήκες εκτροφής τους, την ηλικία των κτηνοτρόφων ,τα έργα υποδομής κάθε περιοχής κτλ και να  μην χρειαστεί για να λειτουργήσει η Σχολή Γαλακτοκομίας να εισάγεται γάλα ακόμη και από άλλες χώρες. Δεν γνωρίζω αν υπήρξαν ζωοτέχνες, γεωπόνοι, κτηνίατροι κτλ, στην ομάδα μελέτης, διότι αν υπήρξαν μου φαίνεται  η πρόταση τους να μην είναι ορθή.