ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΑΝ ΦΤΩΧΟΙ

Μπορεί στις μέρες μας να συμβαίνουν πολλά και διάφορα με τους κυβερνήτες μας, οι οποίοι κατά κοινή ομολογία ζουν πολύ καλά έχοντας πολλές ανέσεις στη ζωή τους, σε αντίθεση με κάποιους πρωθυπουργούς στο παρελθόν, που πέθαναν πάμφτωχοι, είτε γιατί χάρισαν την περιουσία τους είτε γιατί επέλεξαν σε όλη τους τη ζωή έναν λιτό τρόπο διαβίωσης.

Από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα ο Ιωάννης Καποδίστριας. Ο πρώτος κυβερνήτης της χώρας έκανε λιτή ζωή, παρότι εύπορος, όπως αναφέρει σχετικό αφιέρωμα της εφημερίδας «Ελεύθερος Τύπος». Μάλιστα μοίρασε αρκετή από την περιουσία του για τις ανάγκες του κράτους και των συμπολιτών του, ενώ αρνήθηκε να λαμβάνει το μισθό του Κυβερνήτη, δηλώνοντας ότι τα ιδιαίτερα εισοδήματά του αρκούν για να ζήσει. Ο εκ των πρωταγωνιστών της Επανάστασης Ανδρέας Λόντος, πρώην μεγαλοκτηματίας, έδωσε στον εθνικό αγώνα μεγάλο τμήμα της περιουσίας του. Έφτασε στη θέση του υπουργού Εσωτερικών και μοίρασε τα χρήματά του και τη σύνταξη που λάμβανε ως στρατηγός σε πρώην συναγωνιστές του. Τα τελευταία χρόνια ζούσε πάμφτωχος, ξεπουλώντας τα τελευταία του υπάρχοντα, ενώ το 1845 αυτοκτόνησε. Τα παραδείγματα από πρώην πρωθυπουργούς που «έφυγαν» δίχως να έχουν περιουσία είναι πολλά. Ο Ζηνόβιος Βάλβης, που έκανε δύο θητείες ως πρωθυπουργός, ζούσε αρκετά λιτά και είχε τη συνήθεια να ντύνεται με κάπα τσοπάνου. Πέθανε πάμφτωχος το 1872 και κηδεύτηκε με δημόσια δαπάνη. Το ίδιο φτωχός έφυγε από τη ζωή το 1879 ο εξάκις πρωθυπουργός Επαμεινώνδας Δεληγιώργης. Την επομένη της κηδείας του η Πολιτεία χορήγησε στην οικογένειά του σύνταξη 5.000 δραχμών τον μήνα, για να μην πεινάσουν τα παιδιά του. Φτωχότερος απ’ ό,τι μπήκε στην πολιτική έφυγε και ο επτάκις πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης. Είχε αναγκαστεί να πουλήσει σχεδόν ολόκληρη την πατρική περιουσία, ενώ τα τελευταία χρόνια της ζωής του έμενε σε νοικιασμένο σπίτι. Ανάλογη στάση κράτησε και ο Γεώργιος Καφαντάρης, ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός το 1924. Όταν μάλιστα πληροφορήθηκε ότι κάποιος πολιτικός μηχανικός θέλησε να του παραχωρήσει δωρεάν κάποιο σπίτι για να μείνει, καθώς γνώριζε τα οικονομικά του και τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε, αυτός αρνήθηκε κατηγορηματικά δηλώνοντας: «Πού ξέρω τι αξιώσεις θα προβάλει και τι θέματα θα έχει να επιλύσει για να προτείνει τέτοιο πράγμα». Χρειάστηκε να κάνει συμβολαιογραφικό έγγραφο ο πολιτικός μηχανικός, στο οποίο δήλωνε ρητά ότι δε θα προβάλει καμία αξίωση, για να γίνει τελικά δεκτή η δωρεά του. Τέλος, ο Νικόλαος Πλαστήρας έμεινε στην ιστορία ως ο φτωχός πρωθυπουργός, για τον λιτό τρόπο ζωής του. Απαγόρευε στους συγγενείς του να χρησιμοποιούν το όνομά του για δικό τους όφελος, έμενε στο νοίκι, ενώ αρνήθηκε να βάλει τηλέφωνο φωνάζοντας: «Μα τι λέτε; Η Ελλάδα πένεται κι εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο;». Μάλιστα είχε επιστρέψει ένα χρυσό στιλό που του είχε στείλει δώρο ο εκδότης Δημήτρης Λαμπράκης, ενώ στο σπίτι του κοιμόταν σε στρατιωτικό ράντσο! Όταν πέθανε το 1953, άφησε μόνο 216 δραχμές στην ψυχοκόρη του, δέκα δολάρια και μια προφορική διαθήκη: «Όλα για την Ελλάδα»!…