Ψήφισμα της Γ Εθνικής Συνελεύσεως για τον θάνατον του Καραϊσκάκη

Προς τον εξοχώτατον Α’  Στόλαρχον , προς τον εξοχώτατον  Αρχιστράτηγον  και προς τους γενναιοτάτους οπλαρχηγούς και στρατιώτας  τους συγκροτούντας  το στρατόπεδον της Αττικής.

Τη 27 Απριλίου 1827

Τη φίλτατη Πατρίς θρηνεί  απαρηγόρητος,  απωλέσασα το γνησιώτατον τέκνον της. Θρηνεί και κόπτεται στερηθείσα του θερμού προμάχου  των ιερών και δικαίων, θρηνεί τον διαρρήξαντα τας νέας αλύσεις της Στερεάς Ελλάδας, τον ένδοξον  νικητή της Αράχωβας, τον εξολοθρευτή   των τυράνων. Θρηνεί τον αρείτολμον Γενικό Αρχηγό Καραισκάκην, όστις μαχόμενος υπέρ των κληνών Αθηνών, έπεσεν ενδόξως και πνέων τα λοίσθια άλλο τι δεν παρήγγειλε , παρά των Αθηνών την διάσωσην.

Ελλάς, πένθησον  τον πολύτιμον σου  Καραϊσκάκη..Ελληνίδες μαυροφορέσατε, δια τον υπρασπιστήν της τιμή σας. φιλλέληνες , Έλληνες, στρατιώται, εμβορμήσετε δια την ανδρείαν συστρατιώτη σας, και κατβρέχοντες την ιεράν γην των κληνών Αθηνών με τα καρδιοστάλακτα   δακρυά σας τιμωρήσατε τους ασεβάστους φονείς του και σώσατε τας Αθήνας.

Ευδαίμων Καραϊσκάκη  ορκισθείς να ζήσεις ή να αποθάνης  ελεύθερος εφύλαξες τον όρκον σου, ως χρηστός πολίτης, ως ευσεβής χριστιανός, ως τίμιος άνθρωπος. Ως τοιαύτην  της ανεκτιμήτου Ελευθερίας μάρτυρας ως αθλήσαντα τα στεφανωθέντα  με τας δάφνες της δόξης και της αθανασίας.. Σε υπεδέχθησαν εις τα Ηλύσια πεδία προσμειδώντες   ως τρισόλβιοι εκείνοι  ήρωες όσοι απέθανον δια τα δίκαια της Πατρίδος  και της ανθρωπότητας.

Μεταξύ τούτων  περιπταμένη  ακτινοβόλως σκιά σου ως την αιωνία  μακαριότητα Δεν ελησμόνησε  τας Αθήμας, και ήδη συστραατιώται  εις τας εξηγήσεις  του Στολάρχου, του Αρχιστρατήγου, και την αρχηγίαν και των στρατιωτών του στρατοπέδου  της Αττικής θεωρεί τα πολεμικά  και  σωτηριώδη  επιχειρήματα  των  και επικαλείται την εξ ‘υψους  αντίληψιν του υπερτάτου Βασιλέως  δια να βοηθήση  να σώσουν τας Αθήνας και την Ελλάδα εις δόξα και της Πίστεως  και της Πατρίδος.

Στη Γ Εθνικη Συνέλευση  πρόεδρος ήταν ο Σισίνης και Γραμματέας ο Σπηνλιάδης. Ακόμη, αναφέρεται  και η συμμετοχή του αγραφιώτη Χρηστίδη που γνώριζε γράμματα και βοήθούσε στη συνέλευση.