Για να τελειώνει το παραμύθι που προσβάλει τις μνήμες των αγωνιστών αντιγράφω από την ομιλία τα παρακάτω: «Κατηγορήθηκε για καπάκια συμφωνίες με τους εχθρούς καθώς από απόκρημνη χαράδρα που φύλαγαν Σιαδήμας-Γιολδάσης-πέρασαν Αλβανοκροάτες και διέλυσαν το Ελληνικό στρατόπεδο. Το τριμελές Πολεμικό Συμβούλιο που παραπέμφηκε για προδοσία και καπάκια στο Απόκουρο ο Σιαδήμας (όχι όμως ο Γιολδάσης), αφού εξετάσθηκαν μάρτυρες και έγγραφα, ο Σιαδήμας κρίθηκε άμοιρος πάσης κατηγορίας και αθωώθηκε. Ο Νίκος Κασομούλης γράφει: …εις το κριτήριον τούτο ήμουν διορισμένος προσωρινώς γραμματεύς από τας μαρτυρίας όπου ελάβομεν του Κίτσου Κώστα (Σουλιώτη) και άλλων δύο …..και δια την προσκύνησίν του ότι τον εβίασαν οι πολίται και το έκαμεν εξ ανάγκης. Είχεν και δια τούτο μερικά έγγραφα προς απόδειξιν».
Στις 10/12/Σεπτεμβρίου
1825 που έγινε στο Δραγαμέτσο υπό τον Γεώργιο Καραϊσκάκη για την
ενίσχυση της Φρουράς Μεσολογγίου, οι μεγαλοπλαρχηγοί διαφώνησαν και έφυγαν από
το στρατόπεδο και ο Κώστας Σιαδήμας έμεινε και μαζί με τα παλικάρια
του στις 14η
Σεπτεμβρίου μπαίνει στο Μεσολόγγι. Εκεί έμεινε και στην έξοδο σκοτώθηκε για την Πατρίδα και την Πίστη.
Σε άλλο σημείο αναφέρει
ότι στην πολιορκία και
απελευθέρωση του Αγρινίου, τον Ιούνιο του 1821
έλαβε μέρος επικεφαλής 500 αποκουριτών. Επίσης αναφέρεται ότι στις 20 Μαΐου
1821 σήκωσε τη σημαία της
επανάστασης στο ΑΠΌΚΟΥΡΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΌΡΚΗΣΕ ΤΗ Ναύπακτο και το Αντίρριο
Τέλος σημειώνεται ότι γεννήθηκε στη δεκαετία του
1780 στο ορεινό χωριό Γκερτοβός, ήταν
γιός του Ιωάννη και της Σοφίας. Παντρεύτηκε την αδελφή των Γιολδασαίων
αρματωλών του Καρπενησίου και
απέκτησε πέντε παιδιά τον Ιωάννη, Δημήτρη,
Χρήστο, Λάμπρο κα την Ελένη.
Σε ότι αφορά την επιστολή του Μήτσου Κοντογιάννη, Δήμου
Σκαλτσά, Ανδρέα Λόντου και Βασίλη Πετμεζάσε αναφορά προ τη Διοίκηση 1,9,23 έκαμαν
λόγο για τον άπιστο Γιολδάση χωρίς να προλάβουν την μάχη. Ψέματα και πάλι
ψέματα. Φθόνος και πάλι φθόνος.
Σε ότι αφορά το τσιφλίκι
στο Δεντριά το 1822 (22 Μαίου) με το υπ αριθ.1399 θέσπισμα του προέδρου
του εκτελεστικού χαρίζεται στο Κ.Σιαδήμα Τσιλφλίκι στη Γούστιανη. Δυστυχώς
πολλοί το συνδέσανε με τη μάχη της Καλιακούδας. Κρίμα που μεταξύ τους ήταν και ο πατριώτης μου δάσκαλος
μακαρίτης τώρα Γιάννης Βράχας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου