Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2021

Σχετικά με τον μη Εορτασμό προς τιμήν των Γιολδασαίων . Γράφει ο Καθηγητής Αθ. Γιαννακόπουλος

Ξαφνικά την Παρασκευή 26 Αυγούστου, δημοσιεύτηκε σε τοπική εφημερίδα, ο μή εορτασμός για την τιμή των Γιολδασαίων  και  λοιπών αγωνιστών  της Μάχης ,στην Καλιακούδα. Χαρά μεγάλη έκαμε ο  πρόεδρος της Πανευρυτανικής,  που από πολύ καιρό ήταν αντίθετος  για τον εορτασμό προς τιμή  των αγωνιστών, από  λόγο που μόνο αυτός ξέρει…..   και άλλοι πολλοί, γιαυτό το γεγονός.  Ξέχασαν όχι μόνο αυτός, αλλά και άλλοι πολλοί ,  λησμονούν ότι επί πολλά χρόνια  τόσοι   Ευρυτάνες και μη,  απέδιδαν τιμή   και ευγνωμοσύνη  στους  ΄ αγωνιστές της Καλιακούδας.
Αλίμονο, ποιοι  αγωνίσθηκαν ώστε η περιοχή μας να μπεί στα πρώτα χώματα,  κάτω από τα πρώτα σύνορα το 1831-32;Αλλοίμονο δεν το γνωρίζουν, αλλά ούτε και η Δημοτική  αρχή φαίνεται να μην το γνωρίζει…... Ξέχασαν, πριν ότι  με τον Κώστα Βελή  και άλλους  αγωνιστές σήκωσαν την Επανάσταση στον τόπο μας, ότι πολιόρκησαν και έδιωξαν τους Τούρκους από το Καρπενήσι και την όλη την  περιοχή. Ξέχασαν ποιοί στάθηκαν κοντά στους Σουλιώτες του Μάρκου Μπότσαρη τον Αύγουστο του 1823 και ποιός αρχηγός έδωσε ρέμια στον Χουρσίτ, ποιός ακόμη συμμετείχε στο πολεμικό συμβούλιο  που έγινε  στον Άγιο Νικόλαο, στο Κλαψί, πριν την μάχη στο Καφαλόβρυσο  υπό τον Μάρκο Μπότσαρη.

 Ακόμη δεν  διάβασαν αφού στόχευαν σε μια κατηγορία βαριά για τον Γιολδάση να ερευνήσουν τις πρωτογενείς πηγές  για το ρόλο των Γιολδασαίων στην Λευτεριά  της πατρίδος μας. Ήταν  αυτοί που διατήρησαν το μόνο Ευρυτανικό σώμα ατάκτων και πολέμησαν σε περισσότερες από 30 μάχες ,  στην πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου και ακόμη ποιοί ήταν συνεργάτες με τον αετό της Ρούμελης τον Καραϊσκάκη, ποιοί τον φιλοξένησαν στο σπίτι τους (κονάκι) και  μαζί με το συγγενή τους Ανδρέα Ισκο τον έσωσαν από την μηχανοραφία του Κωλέτη και τού Μαυροκορδάτου και δημιούργησε στη συνέχεια την μάχη της Αράχωβας, την ανάσταση της Επανάστασης και τη νίκη. Σε αυτή τη μάχη είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο που έσωσε το κύρος της Ελληνικής Επανάστασης. Τους προτείνω να διαβάσουν με προσοχή τα σχετικά βιβλία.

Να νται στη  ,μόνη συκοφαντική επιστολή εκείνων που κατηγόρησαν και τον Καραϊσκάκη, ενώ βρισκόταν ώρες πολλές μακριά από τη μάχη της Καλιακούδας παρόλλα που η συκοφαντία τους κυρίως εναντίον του Στρατηγού Κώστα Σαδήμα που ήταν γαμπρός των Γιολδασαίων και σκοτώθηκε στην εξοδο κατέρρευσε από το ίδιο το Δικαστήριο  που έστησαν οι Κωλέτης και Μαυροκορδάτος. Αλήθεια ποιά ήταν η κατηγορία απέναντι  στους Γιολδασαίους και οι σημερινοί  κατήγοροι τους από τη Δομνίστα  τους κατηγορούν. Πόση σοφία κρύβουν στα λεγόμενα; Μήπως η υπάρχει ακόμη ζήλεια και φθόνος  από τα παλιά που δεν λέει να σωπάσει; Πόσοι από του Γιολδασαίους έπεσαν στους αγώνες  για την λευτεριά της Ελλάδας; Γνωρίζουν   τον αριθμό όσον έπεσαν ακόμη και στην απελευθέρωση της Μακεδονίας; Ο Γιαννάκης  Γιολδάσης αρχηγός της φάρας είναι ο μόνος Γερουσιαστής από την Ευρυτανία που τιμήθηκε από την τότε Ελληνική  πολιτεία, και αλίμονο έμμεινε ο μόνος. Δεν γνωρίζω  αν ξέρουν τις λεπτομέρειες που αναφέρονται για της περίπου 30 μάχες που έλαβαν μέρος, ούτε φυσικά ,το πόσο πλούσιοι και ένδοξοι ήταν και όλα θυσιάστηκαν για την λευτεριά. Φαίνεται ότι η Πανευρυρυτανική δεν θέλει καμία τιμή για τους προγόνους ,αλλά  θέλει να θυμάται μόνο τον Αρη το Βελουχιώτη. Αναφέρουν για καπάκια του Γιαννάκη Γιολδάση  και δεν αναφέρουν για τις δολοπλοκίες του Μαυροκορδάτου ,του Κωλέτη κλπ που επιθυμούσαν μια Ελλάδα κάτω από τον Ισθμό. Στάθηκαν οι Γιολδασαίοι ,όπως αναφέρει ο μακαρίτης Ζούμπος  συντελεστές ώστε η Ευρυτανία να μπεί στα πρώτα σύνορα του Ελληνικού Κράτους. Ήταν αυτοί που μαζί με το Καποδίστρια, Ιωάννη και Αυγουστίνο, το Στράτο, το Κίτσο Τζαβέλα,τον Βαρνακιώτη και άλλους πολλούς χάραξαν με το αίμα τους και τον αγώνα τα  πρώτα σύνορα της Ελλάδας  από  τις εκβολές του Σπερχειού σε εκείνες του Αχελώου κατά πρώτο και αργότερο ,λίγο καιρό ,στα  σύνορα από Παγασητικό κόλπο μέχρι τον Αμβρακικό Σημασία έχει να θυμούνται την μνήμη τους ,οι απόγονοι των Ευρυτάνων που κάθε χρόνο τιμούσαν τη μνήμη τους στα Λακώματα. Δυστυχώς φαίνεται ότι  η ζήλεια φύτρωσε στα μέρη εκείνα που κατά τον Εθνικό μας ποιητή  μετατράπηκε σε διχόνοια. Τιμές από τη σημερινή Πανευρυτανική  οι απόγονοι των αγωνιστών δεν τις δέχονται. Δυστυχώς για τη Δημοτική αρχή που δε βρήκε τρόπο να αποδώσει τιμή στους προγόνους μας, ενώ λίγες μέρες αργότερα στο Σέλο έγινε ολόκληρο πανηγύρι. Υπάρχει ερώτημα για την οργάνωση. Ντροπή στον Δήμο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...