Εκδήλωση Μνήμης για τη συμπλήρωση των 79 χρόνων από την ίδρυση της Π.Ε.Ε.Α στη Βίνιανη

Με μια λιτή τελετή έγινε η επετειακή εκδήλωση για τη συμπλήρωση των 79 χρόνων από την ίδρυση της Π.Ε.Ε.Α στη Βίνιανη. Την Κυριακή, 11 Ιουνίου, στο χώρο του ιστορικού Σχολείου – Μουσείου Εθνικής Αντίστασης, στην εκδήλωση που διοργανώθηκε από το Δήμο Αγράφων σε συνεργασία με την Τοπική Κοινότητα Βίνιανης παραβρέθηκαν, ο Δήμαρχος Αγράφων κ. Αλέξης Καρδαμπίκης, η Αντιπεριφερειάρχης κ. Κατερίνα Καλαντζή, ο Περιφερειακός Σύμβουλος κ. Μωυσής Μπερμπερής, οι κκ Αντιδήμαρχοι Αγράφων Αννέτα Κοτρώνα και Ηλίας Μάκκας, η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Ευρυτανίας κ. Καλλιόπη Κανακάκη, ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Ευρυτανίας κ. Νικόλαος Μαρούλης, οι κκ Δημοτικοί Σύμβουλοι Θεόδωρος Μπαμπαλής, Βασιλική Καραγιάννη και Σεραφείμ Νταβαρίνος , ο Πρόεδρος κ. Μαντής και ο Γεν. Γραμματέας κ. Γρηγόρης Παπαθανάσης.

Ο πανηγυρικός λόγος της ημέρας εκφωνήθηκε από την εκπαιδευτικό και Δ/ντρια του ΕΠΑΛ Καρπενησίου κ. Ροδοθέα Καρφή η οποία μεταξύ άλλων ανέφερε:

«[…]Ένας τόπος ιστορικός σαν τη Βίνιανη νομίζω ότι δεν μπορεί και δεν πρέπει να γιορτάζει μια φορά τον χρόνο. Από όποια ιδεολογική οπτική και να το δούμε, είτε διαφωνούμε είτε συμφωνούμε με όσα συνέβησαν εδώ, δεν μπορεί παρά να παραδεχτούμε ότι πρόκειται για γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας μας τα οποία οφείλουμε να τα μελετήσουμε με τρόπο επιστημονικό, όχι αντικειμενικό, γιατί η αντικειμενικότητα αποτελεί φενάκη για την ιστορία, αλλά επιστημονικό, χωρίς παρωπίδες και παραμορφωτικούς φακούς, χωρίς ψιμίθια και χωρίς αφορισμούς, με μελέτη των αρχείων, των πηγών, της προφορικής και της δημόσιας ιστορίας, των υλικών μνημείων και της μνήμης των ανθρώπων. Η Βίνιανη θα μπορούσε ή μάλλον θα έπρεπε να είναι ένας χώρος ιστορικής έρευνας. Ένας χώρος φιλοξενίας αρχειακού υλικού για την ιστορία της Κατοχής και της Αντίστασης, ένας χώρος επιστημονικών συνεδρίων. [..]

Η Βίνιανη είναι ένα ανοιχτό μουσείο. Θα πρότεινα να βοηθήσουμε όλοι για να γίνει και ένα ανοιχτό σχολείο. Για τα παιδιά μας και όχι μόνο για αυτά. Ρίζες που βρίσκονται βαθιά στη γη τις χρειαζόμαστε για να πατήσουμε και να βαδίσουμε σε χρόνους δίσεκτους και καιρούς οργισμένους. Κι αυτές οι ρίζες δεν χρειάζεται να φτάνουν στους Ευρυτάνες του Θουκυδίδη τους «αγνωστοτάτους γλώσσαν και ωμοφάγους» για να είναι σημαντικές. Αρκεί που είναι αληθινές».