Συνέντευξη του Θωμά Νταβαρίνου στον Ριζοσπάστη «Όπου μπαίνει το κέρδος, μολύνει»

 Συνέντευξη με τον Θωμά Νταβαρίνο με αφορμή την πρώτη επιτυχημένη ανάβαση στην κορυφή Dhaulagiri των Ιμαλαΐων

Ο Θ. Νταβαρίνος στην κορυφή Dhaulagiri

Ο «Ριζοσπάστης» παραθέτει σήμερα τη συνέντευξη που έδωσε ο πολύπειρος ορειβάτης Θωμάς Νταβαρίνος στην εφημερίδα μας μετά την επιστροφή του από την επιτυχημένη ανάβαση στην 7η ψηλότερη κορφή του κόσμου, το Dhaulagiri, στα 8.167 μέτρα.

Ο Θωμάς Νταβαρίνος είναι πρόεδρος του Ορειβατικού Συλλόγου Αγράφων, κατάγεται και ζει στα Τοπόλιανα Ευρυτανίας. Εχει στο ενεργητικό του δεκάδες επιτυχημένες αναβάσεις στις Αλπεις, στην Κεντρική Ασία και σε άλλα βουνά του εξωτερικού, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει η πρώτη χειμερινή ανάβαση από ελληνική αποστολή στο ψηλότερο βουνό της Ευρώπης, το Elbrus (5.325 μέτρα), στο ψηλότερο βουνό της Νότιας Αμερικής, Aconcagua (6.962 μέτρα), στην εμβληματική κορυφή του Matterhorn (4.478 μέτρα) και δεκάδες ακόμα. Στην περιοχή των Αγράφων έχει ανοίξει αναρριχητικά πεδία και πρωτοστατεί στους αγώνες που γίνονται στην περιοχή για την ανάδειξη και την προστασία του φυσικού πλούτου των Αγράφων.

Η συγκεκριμένη αποστολή, που διήρκεσε σχεδόν δύο μήνες, αποτελεί την πρώτη επιτυχημένη ανάβαση στο Dhaulagiri. Οι ελληνικές αποστολές έχουν μακρά ιστορία με το συγκεκριμένο βουνό, καθώς η πρώτη απ' αυτές πραγματοποιήθηκε το 1990. Ο Μπάμπης Τσουπράς ήταν ο μόνος από την αποστολή που πάτησε την κορυφή. Επιστρέφοντας, όμως, χάθηκε στο ξαφνικό κλείσιμο του καιρού. Το ίδιο βουνό έχει στοιχίσει τη ζωή και σε άλλους έμπειρους ορειβάτες, όπως ο Νίκος Παπανδρέου και πρόσφατα ο Αντώνης Συκάρης (2022). Οχι τυχαία, ο ορειβατικός μας κόσμος το έχει χαρακτηρίσει «βουνό των Ελλήνων».

***

-- Θωμά, καλώς ήρθες. Θέλουμε αρχικά να σε ευχαριστήσουμε για τη συνέντευξη. Πρόκειται για μία ιστορική ελληνική ανάβαση σε βουνό των Ιμαλαΐων. Πώς προέκυψε η απόφαση αυτή και τι δυσκολίες αντιμετώπισες στην ανάβαση;

-- Η επιλογή της ανάβασης μιας 8άρας κορυφής είναι δύσκολη και σοβαρή απόφαση. Δεν μπορεί να είναι μια ευκαιριακή επιλογή, ένας τρόπος αυτοπροβολής. Για μένα η ορειβασία είναι μία εσωτερική αναμέτρηση, όπου η επαφή σου με τη φύση και το βουνό σού προσφέρει πολλά. Ηρεμία, δοκιμή των αντοχών, της θέλησης που έχεις. Είχα χρόνια που σκεφτόμουν μια τέτοια ανάβαση. Ο θάνατος του σχοινοσυντρόφου μου, Α. Συκάρη, σε αυτό το βουνό επιτάχυνε την απόφαση.

Η συμμετοχή σε μια τέτοια διεθνή αποστολή είναι δύσκολη. Κυρίως οικονομικά, καθώς πρέπει να βρεις χορηγούς. Μία επιπρόσθετη δυσκολία για εμένα ήταν η επικοινωνία μου με τους Σέρπα (σ.σ. φυλή που ζει στα Ιμαλάια και βοηθάει τους ορειβάτες), κάτι που οδήγησε σε ορισμένα καθοριστικά απρόοπτα κατά την ανάβαση.

-- Πώς είναι να στέκεσαι στην κορυφή και να επιστρέφεις σώος από ένα βουνό που «κουβαλάει» μια συναισθηματική φόρτιση για την ελληνική ορειβατική κοινότητα;

-- Μια 8άρα κορυφή δεν είναι παιχνιδάκι. Χρειάζεται εμπειρία, ωριμότητα, όχι επιπόλαιες ενέργειες. Από τεχνικής πλευράς χρειάζεσαι πάρα πολύ καλό εγκλιματισμό, παρακολούθηση του καιρού ώστε να βρεις την κατάλληλη στιγμή. Στην κορυφή έχεις ελάχιστο χρόνο, έχεις μια στιγμή να δεις τη θέα και να την αποτυπώσεις καλά στη μνήμη σου. Στη συνέχεια παίρνεις τον δρόμο της επιστροφής.

Εδώ είναι και ο κίνδυνος, καθώς τα περισσότερα ατυχήματα γίνονται στην κατάβαση. Προσωπικά, η ορειβασία είναι μια εσωτερική αναμέτρηση. Ηθελα να τη ζήσω όσο γίνεται ατόφια. Ετσι, δεν ήθελα να ανέβω όπως κάνουν πολλοί, με τον εμπορικό τρόπο. Κουβαλούσα εγώ ο ίδιος τα πράγματά μου, ενώ είχα συνεννοηθεί με την αποστολή και τον Σέρπα που με συνόδευε να έχει μαζί του δύο φιάλες οξυγόνου, σε περίπτωση που κινδυνεύσει η ζωή μου. Ωστόσο ο Σέρπα τις ξέχασε στο base camp, με αποτέλεσμα να ανέβω χωρίς οξυγόνο, μόνο με μισή φιάλη που κουβαλούσα και την οποία χρησιμοποίησα μεταξύ 7.000 και 7.500 μέτρων στην επιστροφή. Ετσι είναι το βουνό. Εχει συνεχώς απρόοπτα.

Φωτ. από την αποστολή του Αγραφιώτη ορειβάτη

-- Σε είδαμε στις φωτογραφίες να κρατάς τη σημαία του Ορειβατικού Συλλόγου Αγράφων, αλλά και το #save_agrafa, ένα σύνθημα που έχει ταυτιστεί με τον αγώνα για να μην μπουν ανεμογεννήτριες στα Αγραφα. Γιατί επέλεξες να στείλεις αυτό το μήνυμα από τα μακρινά Ιμαλάια;

-- Πριν από χρόνια μπήκα μπροστά στην ίδρυση του Ορειβατικού Συλλόγου Αγράφων. Τέτοιοι σύλλογοι είναι πολύ σημαντικοί όχι μόνο για τη διοργάνωση δραστηριοτήτων, αλλά και για τη συσπείρωση της κοινωνίας απέναντι σε προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Ετσι λοιπόν ο Σύλλογός μας, μαζί με τοπικούς φορείς, τα χωριά της περιοχής, ορειβάτες και αναρριχητές, δίνουν μια μεγάλη, μακροχρόνια μάχη ενάντια στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών στα Αγραφα. Πρόκειται για έναν αγώνα που γίνεται και σε άλλα βουνά της χώρας. Οι μεγάλες εταιρείες του κλάδου αδιαφορούν για τα βουνά, τα χωριά, τους κατοίκους των περιοχών αυτών. Θέλουν μόνο να βγάζουν χρήμα. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το κέρδος και γι' αυτό καταστρέφουν τα βουνά και τον φυσικό πλούτο.

Τέτοιες δράσεις, πιστεύω, μπορούν να ευαισθητοποιήσουν περισσότερο κόσμο ώστε να εμποδίσουμε τα σχέδια καταστροφής των βουνών και της σπάνιας φύσης που έχουν οι ορεινοί όγκοι της πατρίδας μας. Αυτός είναι και ο χαρακτήρας που αξίζει να έχουν περισσότεροι ορειβατικοί σύλλογοι, να διεκδικούν και να αγωνίζονται μαζί με τους κατοίκους των περιοχών που επισκέπτονται. Εχουμε ανάγκη να προστατέψουμε αυτό το φυσικό κάλλος.

-- Πρόσφατα το ΚΚΕ διοργάνωσε εκδήλωση με θέμα «Ορειβατική αθλητική δραστηριότητα και φυσικός πλούτος: Οι κίνδυνοι εμπορευματοποίησής τους και η πρόταση του ΚΚΕ». Πώς βλέπεις τέτοιες πρωτοβουλίες και ποιοι είναι οι βασικοί κίνδυνοι για το βουνό, τα σωματεία και όσους δραστηριοποιούνται σε αυτό;

-- Είναι μία πολύ καλή πρωτοβουλία από το ΚΚΕ. Πιστεύω ότι πρέπει να δυναμώσουν οι φωνές που δεν θέλουν αυτήν την ανεξέλεγκτη, πραγματικά, προσπάθεια εμπορευματοποίησης των βουνών. Ξεκινώντας από τα αιολικά πάρκα και φτάνοντας μέχρι τη σκέψη για εισιτήριο στον Ολυμπο.

Οπου μπαίνει το κέρδος, μολύνει. Την ίδια ώρα τα σωματεία αφήνονται χωρίς καμία στήριξη από το κράτος. Οι δήμοι και οι Περιφέρειες προωθούν οτιδήποτε έχει εμπορική αξία γι' αυτούς. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη των αθλητικών δραστηριοτήτων στο βουνό, να μάθει τους νέους να περπατάνε και να σέβονται το βουνό, να το προστατεύουν. Μόνος στόχος τους είναι το χρήμα. Αυτή η αντίληψη είναι ενάντια στα πιστεύω μου και στη στάση ζωής μου.

Το ΚΚΕ αγωνίζεται, μπαίνει μπροστά στα προβλήματα που απασχολούν τον κόσμο. Οπως και τώρα για την προστασία των βουνών και του περιβάλλοντος. Αυτός είναι και ένας ακόμα λόγος που το στηρίζω τόσα χρόνια και θα συνεχίσω να το κάνω.

-- Επόμενος στόχος;

-- Προς το παρόν εκκρεμεί ένα ταξίδι στις Αλπεις. Θα γίνει άμεσα. Μετά στόχος μου είναι να επιχειρήσω δύο 8άρες κορυφές, το συντομότερο, μόλις μπορέσω και από οικονομικής πλευράς.

Συνέντευξη: Ορέστης ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ - Ανδρέας ΣΟΦΙΑΝΟΣ