Την 10η Μαΐου
του 1821 στο Κεράσοβο ο Κώστας Βελής μαζί μέ τούς Γιάννη
Μπράσκα, Αραπογιάννη τους Γιολδασαίους και άλλους, κήρυξαν την
επανάσταση στην Ευρυτανία. Η κήρυξη,
έγινε με προκήρυξη την οποία υπέγραψε μόνο ο Κώστας Βελής. Στή φωνή των παραπάνω οπλαρχηγών ενώθηκαν πολλοί Ευρυτάνες
καί συγκρότησαν τά πρώτα επαναστατικά σώματα και είχαν τις πρώτες συγκρούσεις
με τους αλλόπιστους. Οι Γιολδασαίοι στή θέση Σκάλα του Τέρνου ή
Τσεκλείστας τού Δήμου Ευρυτάνων νίκησαν περίπου 360 Τουρκαλβανούς καί
αιχμαλώτισαν τόν αρχηγό τους Νούρκα Σέβρανη που είχαν διαφύγει από το
πολιορκούμενο Αγρίνιο.
(Τον Νούρκα, αργότερα τον αντάλλαξαν οι Γιολδασίοι με το
γιό του Δυοβουνιώτη, ανηψιό τους, που
τον κρατούσαν αιχμάλωτο στη Λαμία). Ήταν η πρώτη μάχη στην Ευρυτανία, νικηφόρα
που για ανεξήγητο λόγο, δεν «τιμήθηκε»
από τους ιστορικούς. Ήταν μάχη με πέτρες, που κυλούσαν από το Βουνό, λιγοστά
όπλα, αλλά νικηφόρα για τους Ευρυτάνες.
Μια ξεχασμένη μάχη πρώτη μετά τη μάχη
της Τατάρνας που έγινε περίπου ένα μήνα πριν ,τον Μάρτιο του 1821.Κρίμα που οι
ανιστόριτοι άρχοντες του τόπου μας, την ξέχασαν. Όμως, η ιστορία δεν
ξαναγράφεται και δεν ξεχνιέται. Έρχεται από χιλιάδες χρόνια μακριά και μένει. Πάλι,
οι Γιολδασαίοι μαζί μέ τόν Γιάννη Μπράσκα τού Σωβολάκου επιτέθηκαν στό Καρπενήσι
στίς 4 Ιουνίου 1821 καί μετά από πολλές μάχες κατάφεραν να διώξουν, αρχές
Ιουλίου, τούς Τούρκους από τήν πόλη. Και
το γεγονός αυτό στο τόπο μας δεν γιορτάζεται για ανεξήγητο λόγο. Ας ξαναγυρίσουμε στην προκήρυξη του Βελή. Ο
μόνος Έλληνας πού δέν άκουσε τό κάλεσμα των ομοπίστων του καί συμμάχησε μέ τούς
Τουρκαλβανούς, ήταν ο πανίσχυρος τουρκολάτρης , κοτζαμπάσης της περιοχής τής Ρεντίνας, ο Τσολάκογλου. Σε ό,τι αφορά τον Κώστα Βελή ,δυστυχώς για τον Αγώνα, χάθηκε γρήγορα. Πιάστηκε
αιχμάλωτος τον Ιούλιο του 1821, μετά από προδοσία του Τσολάκογλου, από τούς
Τούρκους σέ μάχη που έδινε ηρωικά μαζί
με τους Γιολδασαίους και πολλούς αγωνιστές από τη Δυτική Φθιώτιδα και την Ευρυτανία ,μάχη πού έγινε στην
Κονιαρόβρυση (Βρύση Ζαχαράκη) κοντά στήν Ρεντίνα. Οι Έλληνες,
συγκρούσθηκαν με τα στρατεύματα του Δράμαλη που είχε στρατοπεδεύσει στο Δομοκό
και έκλεισε τα περάσματα προς Θεσσαλία. Οι Έλληνες διεκδικούσαν αυτά τα περάσματα.
Περίμεναν βοήθεια και εφόδια από τη Θεσσαλία, τη Μακεδονία κτλ. Ο Βελής, μετά την αιχμαλωσία του οδηγήθηκε στήν Πόλη,
τόν Αύγουστο τού 1821, όπου θανατώθηκε μετά από σκληρά βασανιστήρια καθόσον
ήταν ό ίδιο μέλος της Φιλικής Εταιρείας
και οι δήμιοι προσπαθούσαν να του αποσπάσουν μαρτυρίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου