Ένα αυστηρό σημείωμα του Καθηγητή Θανάση Γιαννακόπουλου με πολλούς αποδέκτες

Διάβασα σε τοπική εφημερίδα συνέντευξη-απολογισμό του Αντιπεφερειάρχη  Ευρυτανίας για τα έργα που έγιναν στο νομό καθώς  και κάποιες  σκέψεις για το μέλλον. Κάπου αναφέρεται σε νέους ανθρώπους στο νομό και εδώ είναι το μεγάλο λάθος του. Νέοι άνθρωποι δεν υπάρχουν και δεν μένουν  με έργα καλλωπισμού στη πρωτεύουσα του νομού.

¨Έρχονται για μια -δύο ημέρες και μετά φεύγουν. Θα  υπήρχαν  όμως αν δίνονταν λίγα χρήματα για ανάπτυξη της γεωργίας και  της κτηνοτροφίας. Πως μπορεί να υπάρξουν όταν έργο όπως εκείνο του ΠΑΝΑΒΡΕΧΕΙ το ξέχασε τόσο ο κ Περιφερειάρχης όσο και σείς κ Αντιπεφερειάρχα. Μήπως θυμάστε το δρόμο Καστανούλας-Ψιανών που άρχισε  πριν 4-5 χρόνια και ακόμη δεν τελείωσε, παρά μόνο  έγινε μια καταστροφή στο ελατοδάσος  και πολλές κατολισθήσεις. Γνωρίζεις ότι γράφω όχι από αντιπολίτευση, αλλά από τη φύση μου δεν  δέχομαι οι υποσχέσεις να μένουν υποσχέσεις  για πολλά χρόνια, έστω και αν αυτές προέρχονται από φίλους. Λοιπόν κ.Αντιπεφερειάρχα τι λες θα γίνει κάποια υπόσχεση έργο; Η ρίζα μου κρατάει από εκείνους (τους ξεχασμένους Γιολδασαίους)  που λευτέρωσαν το τόπο μας και ξόδεψαν  πλούτη για αυτόν. Φυσικά και θα θυμάστε την υπόσχεση που δόθηκε ,τελευταία, ενώπιον του Σεβασμιωτάτου τότε κ.κ. Νικολάου στη Ρωσκά . Μια παροιμία στο χωριό μου  είναι : με το τάξιμο τίποτε δεν χάνεις όταν φθάνει όμως η ώρα να δώσεις ,τι γίνεται; Υπήρχαν εκείνα τα χρόνια ,όχι πολύ μακριά, με ενέργειες των αειμνήστων  πολιτικών (δεν αναφέρω ονόματα γιατί  τους βοηθούσαν και μη πολιτικοί) πρόβατα και στρούγγες σε όλα τα βουνά, καλλιεργημένη γεωργική γή (πεζούλες) σε όλα τα χωριά, οπωροφόρα δέντρα σε πολλά χωριά  και για λίγα χρόνια λειτούργησε Γεωργική ¨Έκθεση στη  Δομνίστα. Φτωχοί άνθρωποι , πολλές φορές με «γουρνοτσάρουχα»  δημιουργούσαν, σχολεία, αγροτολέσχες ,δρόμους με το τσαπί, γέφυρες κρεμαστές (π.ξύλινη γέφυρα Δολιανών –Ρωσκάς, κτλ.

Αυτά τα γράφω για να μείνουν ως γραπτά μνημεία, στις γενιές που έρχονται.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΑΠΘ