Όμως πρόλαβαν να μεταβούν 23.351 στρατιώτες και αξιωματικοί αυστηρώς Βενιζελικοί. θωρώντας ο Βενιζέλος ότι έτσι άνοιγε τον δρόμο προς την Κωνσταντινούπολη και τη Σμύρνη για τη πραγμάτωση της Μεγάλης Ιδέας. Μέσα από το ημερολόγιον της έκστρατείας, πληθώρας στοιχείων κλπ. από τα μέτωπα της Οδησσού και της Κριμαίας αναβιώνεται η ιστορία των πέντε μηνών, οι επιχειρήσεις, η υποχώρηση των Γάλλων (πρώτη αυτοί έφυγαν) και των Ελλήνων από τη Ουκρανία και τη Ρουμανία. Ακολούθησε μετά η συμμαχία των Νεοτούρκων του Κεμάλ και του Λένιν και ο ανταγωνισμός των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων, κοντά στα άλλα και μια δημοσίευση στην εφημερίδα «Εμπρός» στις 12 Ιουλίου 1920, ότι η Κυβέρνησις της Μόσχας θα στείλει στην Τουρκία όσον το δυνατόν ταχύτερον στρατιωτικήν συνδρομήν.
Το συμπέρασμα είναι, ότι
η Ελλάδα έφθασε στην Ουκρανία με τρόπο που τον διακρίνει ενθουσιώδη προετοιμασία, αλλά ανοργάνωτη. Εκεί πολέμησε
ηρωικώς και ηττήθηκε σιωπηρώς, υπερβολικά. Πρέπει να σημειωθεί η διένεξις που υπήρξε για το Θρακικό τρίγωνον. Έκταση 4χιλ.τετραγ.χιλιομέ
αποτελούμενον μεταξύ Διδυμοτείχου και Καραγάτς κατοικούνταν από 50 χιλιάδες κάτοικοι και
προστέθηκαν 20 χιλ. πρόσφυγες.
Όλος αυτός ο πληθυσμός ήταν καθαρώς Ελληνικός. Η
περιφέρεια ευπορότερη παρήγαγε 24 εκατομμύρια χιλιόγραμμα σιτηρών, 367 χιλιάδες χιλιόγραμμα νωπά κουκολούλια, 650.000 οκάδες
καπνού, 400 χιλιάδες οκάδες τυρού και 40.000 οκάδες μαλλιού.
Έτσι πολέμησαν οι
Έλληνες, ευκολόπιστοι στους Γάλλους, εχθρικά προσκείμενοι σε αυτούς οι Ρώσοι, που
παρότι ήταν ομόδοξοι φρόντισαν από όλες τις πρωτεύουσες του Βυζαντίου, μόνο η Κωνσταντινούπολη
να βρίσκεται ακόμη στα χέρια των Τούρκων.
Όμως ,το πάλι με χρόνια και καιρούς …., ακόμη είναι ζωντανό….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου